ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΑΓΓΕΛΟΥΣ (Εκδ.Ωκεανός)

Έπλυνε το πρόσωπό της και έριξε μια ματιά στο είδωλό της στον καθρέφτη. Τολμούσε να διαπιστώνει πως ήταν όμορφη. Πως ο εαυτός της, ακόμα και θρηνών ή αξιοθρήνητος, της άρεσε. Πως ο Γιώργος ακόμα κι έτσι, ακόμα και μετά από όλα αυτά, θα την ήθελε …Ο Γιώργος ή ο άλλος, αυτός που πάλευε να εξορίσει το Γιώργο από μέσα της; Πάντως τολμούσε. Ξεδιάντροπα; Άκαιρα; Γέννημα της αμφιθυμίας που την καθόριζε η διαπίστωση; Το μυαλό στήνει αλλόκοτα παιχνίδια σε καιρούς πνιγηρούς και δυσερμήνευτους. Τι έκανε εκεί, ρώτησε τον εαυτό της ξανά. Δεν είχε ξεμπλοκάρει. Ο βυθός στο πίσω μέρος του μυαλού της παρέμενε θολός...

PERIZITITO: Ανάμεσα σε δυο αγγέλους: Κατσιμπούρης Φώτης: Ωκεανός: Βιβλία: 9789606769757: Ελληνική Πεζογραφία

PERIZITITO: Ανάμεσα σε δυο αγγέλους: Κατσιμπούρης Φώτης: Ωκεανός: Βιβλία: 9789606769757: Ελληνική Πεζογραφία

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΑΓΓΕΛΟΥΣ (Εκδ. Ωκεανός)

«Μέρα με τη μέρα αλλάζεις. Ξαφνικά, πολύ ξαφνικά για μένα. Μάλλον, νομίζεις πως αλλάζεις. Νομίζεις πως θέλεις να γίνεις κάτι διαφορετικό από αυτό που ήσουν ως τώρα. Κατά βάθος, μέσα σου, πολεμάς εμένα.» της είπε και την κοίταξε με μια αλλόκοτη σιγουριά, με μια διαβολεμένη λάμψη στα μάτια, σαν να ήξερε πως κι αυτός όριζε ένα κομμάτι μέσα της.
Η Μελτίνη τρεμόπαιξε το βλέμμα κοιτάζοντας τον σαν χαμένη. Όλα όσα του είπε, ένιωθε πως γίνονταν σαθρά γιατί και η ίδια μπορεί να μην τα πίστευε απόλυτα. Ένα κομμάτι της, αυτό που όριζε ο άντρας απέναντί της, μπορεί να ήθελε όντως να γίνει αυτό που περιέγραψε πιο πριν. Να γίνει μονάχα σάρκα και αίσθημα, αυτό και τίποτα άλλο.
«Μπορώ να στο αποδείξω.» της είπε με ένα αγέρωχο ύφος «πολεμάς εμένα, πολεμάς αυτό που θέλεις πιο πολύ.»
Βρέθηκε πάνω της. Κι αυτή, παθητικά στην αρχή και ύστερα συνειδητά παραδομένη, δεχόταν τα φιλιά και τα χάδια του, το ξεγύμνωμα του κορμιού της από τα χέρια του.

"Aνάμεσα σε δυο Αγγέλους" (εκδόσεις Ωκεανός)

"Aνάμεσα σε δυο Αγγέλους" (εκδόσεις Ωκεανός)
...«Μου συμβαίνει κι εμένα. Νομίζω πως κι εγώ σε έχω μέσα μου με τον ίδιο τρόπο. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα έλεγα κάτι τέτοιο σε έναν άλλον άντρα. Με μισώ, γιατί κι εγώ σε έχω ερωτευτεί. Καληνύχτα.»
Η Μελτίνη πήγε και ξάπλωσε μη πιστεύοντας ότι έγραψε τη φράση σε έχω ερωτευτεί. Κι όμως το είχε κάνει και εκείνη τη στιγμή κατάλαβε πως αυτό που συνέβαινε ήταν σαν να συνέβαινε στη ζωή μιας άλλης, αλλά κατά περίεργο τρόπο πρωταγωνιστούσε η ίδια. Είχε αφεθεί κι απλώς το ακολουθούσε. Δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Έτσι ένιωθε.
Ο Γιώργος ήρθε ύστερα από λίγο κι αυτή προσποιήθηκε πως κοιμόταν γυρισμένη στο άλλο πλευρό. Έκλαιγε βουβά μέχρι που την πήρε ο ύπνος.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΗΝΑ: "ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ" Αυστηρώς ακατάλληλον δια ηθικολόγους

Χωρίς τίτλο - Σέβη Ν.

http://barbaris-gourmet.gr/2013/index.php?option=com_k2&view=item&id=8%3A%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82-%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF&Itemid=3

ΒΙΒΛΙΟΔΕΙΚΤΗΣ - Ευρυδίκη Αμανατίδου: "Λίγο ακόμα σεξ παρακαλώ"

http://vivliodeiktis.blogspot.gr/
http://vivliodeiktis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_255.html

Bρώμικες σκέψεις του Μεσαίωνα, θρησκευτική πορνογραφία, πεφωτισμένες διδαχές ή απλή παράκρουση λόγω αποχής;

Από τα επονομαζόμενα Σκοτεινά Χρόνια μάς κατακλύζει μία πληθώρα κειμένων που με μία πρώτη ματιά θα έλεγε κανείς ότι αλληλοαναιρούνται. Από τα πιο προσφιλή αναγνώσματα είναι τα θρησκευτικά κείμενα όπως η Βίβλος ή το Βιβλίο των Ωρών. Καθώς ο Γουτεμβέργιος δεν έχει ακόμη δώσει τη λύση της τυπογραφίας, τα χειρόγραφα αντιγράφονται και οι μικρογράφοι κάνουν θαυμαστή εργασία καθώς κοσμούν με μικρά σε μέγεθος σχέδια τα κείμενα. Οι ευγενείς και γενικότερα οι εύρωστοι οικονομικά έχουν τη δυνατότητα να παραγγείλουν ένα καθόλα ευσεβές κείμενο αλλά με την εικονογράφηση που επιθυμούν. Δεσποσύνες αποσύρονται στα ιδιαίτερά τους διαμερίσματα -απαλλαγμένες από την περίφημη ζώνη αγνότητας που εικάζεται στις ημέρες μας πλέον ως μύθευμα- για σιωπηλή ανάγνωση ή καλύτερα τέρψη των οφθαλμών χάρις στα σκανδαλώδη σχέδια στο περιθώριο των κειμένων. Άνδρες με ακάλυπτα γεννητικά όργανα ή γυναίκες που καβαλικεύουν ζώα, φαλλικά σχήματα ή συμβολική απεικόνιση γυναικείων γεννητικών οργάνων. Όλα έχουν τη σημειολογία τους. Η εικόνα συμβολίζει ακριβώς το αντίστροφο; Σημαίνει άραγε η απεικόνιση της γυναικείας γενετικής εισόδου την είσοδο στην κόλαση; Υποβόσκει η λαγνεία κάτω από μία «παραπλανητική εικονογράφηση»;

Κυκλοφορούν όμως και ιστορίες ιπποτικού ρομαντισμού και γαλαντομίας όπου για να κερδίσει ο ενδιαφερόμενος την εύνοια, την καρδιά και τελικά το σώμα της αγαπημένης του πρέπει να θυσιαστεί ηρωικά. Όσα βέλη θα διαπεράσουν το κορμί του, άλλα τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να κατακτήσει την ποθητή ύπαρξη. Είναι τα κείμενα από όπου απορρέει ο αυλικός έρωτας (courtly love), συνήθως αγγλοσαξονικά, όπου το ζητούμενο είναι τελικά να προαχθεί ο ηρωισμός -εδώ ο σκοπός αγιάζει τα μέσα- για την επιτυχία των Σταυροφοριών.

Έχουμε όμως και ερωτικές ιστορίες από τη Γερμανία, γραμμένες ανάμεσα στον 13ο έως 16ο αιώνα όπου πρωταγωνιστούν ιππότες, κλήρος, καλόγριες, παρθένες. Τι δίνουν σαν εντύπωση στον σύγχρονο αναγνώστη; Μάλλον ότι ο Μεσαίωνας δεν ήταν όπως τον φανταζόμαστε. Ο μέσος άνθρωπος ήθελε να προσεγγίσει έστω και σαν ευσεβή πόθο το φαιδρό και σκανδαλώδες, σε αντίθεση με κλήρο και αρχές που ήθελαν τον λαό ευσεβή και πνευματώδη, ήτοι σεξουαλικά στειρωμένο.

Θα ήταν παράλειψη βέβαια το να μην αναφέρω τον μάγιστρο του σκανδαλώδους, Βοκάκιο. Το «Δεκαήμερον» που καυτηριάζει την υποκρισία και λαγνεία του κλήρου απαγορεύτηκε πολλάκις. Πέντε αιώνες μετά την πρώτη του δημοσίευση αντίτυπά του ακόμη κατάσχονταν και καταστρέφονταν στη Μεγάλη Βρετανία και στις ΗΠΑ. Και τι να πει κανείς για την «ιστορία δύο εραστών» που γράφτηκε το 1444 και έγινε ευπώλητη τον 15ο αιώνα, μία επιστολική νουβέλα που βρίθει κρυφού ερωτισμού και της οποίας συγγραφέας υπήρξε ο μετέπειτα Πάπας Πίος ο 2ος;

Και από τη Γαλλία έρχονται τα fabliaux, σατιρικοί και προκλητικοί μύθοι σε στίχους όπου συναντούμε κερατωμένους συζύγους, παπάδες-αρπακτικά, κλέφτες, ζητιάνους, πόρνες. Σαφώς έχουν έναν ηθικοπλαστικό στόχο, αλλά το κύριο μέλημά τους είναι η απόλαυση που προσφέρει η ιστορία, γι’ αυτό εξάλλου οι δημιουργοί τους μοιάζουν να κατέχονται από μία μανία όσον αφορά τη διαφορετική σημασία ομόηχων λέξεων που κάνει το κείμενο να έχει σαφή σεξουαλικά υπονοούμενα.

Λιγότερο ή περισσότερο σεξ, κρυφοί πόθοι και υπερδιεγέρσεις. Όπως και να έχει, η γραφή της εποχής ρίχνει φως στα σκοτεινά ένστικτα του Μεσαίωνα.