Έπλυνε το πρόσωπό της και έριξε μια ματιά στο είδωλό της στον
καθρέφτη. Τολμούσε να διαπιστώνει πως ήταν όμορφη. Πως ο εαυτός της,
ακόμα και θρηνών ή αξιοθρήνητος, της άρεσε. Πως ο Γιώργος ακόμα κι έτσι,
ακόμα και μετά από όλα αυτά, θα την ήθελε …Ο Γιώργος ή ο άλλος, αυτός
που πάλευε να εξορίσει το Γιώργο από μέσα της; Πάντως τολμούσε.
Ξεδιάντροπα; Άκαιρα; Γέννημα της αμφιθυμίας που την καθόριζε η
διαπίστωση; Το μυαλό στήνει αλλόκοτα παιχνίδια σε καιρούς πνιγηρούς και
δυσερμήνευτους. Τι έκανε εκεί, ρώτησε τον εαυτό της ξανά. Δεν είχε
ξεμπλοκάρει. Ο βυθός στο πίσω μέρος του μυαλού της παρέμενε θολός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου