Φώτης Κατσιμπούρης (Fotis Katsimpouris): ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΑΓΓΕΛΟΥΣ

Φώτης Κατσιμπούρης (Fotis Katsimpouris): ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΑΓΓΕΛΟΥΣ: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.149000895254840.33297.127414507413479&type=1

«Μέρα με τη μέρα αλλάζεις. Ξαφνικά, πολύ ξαφνικά ...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΟΥ στον συγγραφέα ΤΑΣΟ ΑΓΓΕΛΙΔΗ ΓΚΕΝΤΖΟ, στο iTABLOID (http://www.itabloid.gr/) για το νέο βιβλίο μου "ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΑΓΓΕΛΟΥΣ". Τον ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ θερμά!!!

http://www.itabloid.gr/

Συνέντευξη: Ο συγγραφέας Φώτης Κατσιμπούρης “Ανάμεσα σε δυο Αγγέλους”

 
Του Τάσου Αγγελίδη – Γκέντζου

Ο συγγραφέας Φώτης Κατσιμπούρης μιλά στην iTabloid για το νέο του μυθιστόρημα. Μετά τον “Όρκο”… “Ανάμεσα σε δύο Αγγέλους.”

Στο νέο βιβλίο σου αναφέρεσαι στην κοινωνική δικτύωση μέσω του διαδικτύου. Σε τι βαθμό και με ποιο τρόπο η κοινωνική δικτύωση έχει μπει στη ζωή μας;
Η κοινωνική δικτύωση μέσω του διαδικτύου, ήρθε να καλύψει ένα κενό στην ανθρώπινη επικοινωνία, στις σύγχρονες κοινωνίες, όπου τα πάντα κινούνται με ταχύτατους ρυθμούς και δεν μένει χρόνος γι’ αυτό που ήξεραν οι παλιότεροι ως κοινωνική δικτύωση μέσα από την δια ζώσης επαφή και τη συναναστροφή στην κοινότητα όπου ανήκε ο καθένας, είτε αυτή ήταν η γειτονιά, το χωριό, η αυλή, το καφενείο, το ανοιχτό σπίτι για συγγενείς και φίλους. Έτσι, η μέσω διαδικτύου κοινωνικότητα έχει μπει δυναμικά στη ζωή μας και λειτουργεί παραπληρωματικά ως προς την κοινωνικότητα που αναπτύσσεται μέσα από παραδοσιακές διαδικασίες. Δεν είναι απαραίτητα καλή ή κακή. Απλά πρέπει να υπακούει σε κανόνες γνησιότητας και ειλικρίνειας και βέβαια σε επίπεδο συναισθημάτων δεν μπορεί να αντικαταστήσει απόλυτα την απλή καθημερινή επαφή με δεδομένο ότι δεν μπορεί να καλύψει όλο το εύρος των αισθήσεων μας. Δεν χρειάζεται βέβαια να πω για τους κινδύνους που κρύβει η μέσω διαδικτύου κοινωνικότητα, ιδιαίτερα για νεότερα άτομα.
Για ποιο λόγο επέλεξες να ξεκινήσεις με αυτό τον τρόπο το μυθιστόρημά σου; Δηλαδή, με μια εξωσυζυγική σχέση που εκκολάπτεται μέσα από το facebook;
Ίσως, επειδή ακριβώς έχει μπει δυναμικά στη ζωή του μέσου ανθρώπου και το γεγονός ότι η γνησιότητα των προθέσεων του άλλου δεν μπορεί να ελεγχθεί, δίνει μια καλή αφορμή για την πλοκή, για το συναισθηματικό μπλέξιμο της Μελτίνης, της ηρωίδας και στη συνέχεια όταν ακολουθεί και η δια ζώσης επαφή με το τρίτο πρόσωπο, η σύγχυση μεγαλώνει δραματικά, φυσικά και το πάθος και οδηγεί σε εσωτερική σύγκρουση. Πρέπει να διαλέξει ανάμεσα σε δυο αγγέλους, μεταφορικά και κυριολεκτικά, ωστόσο η γνησιότητα των προσώπων, ακόμα και κείνων που εμφανίζονται ως άγγελοι, είναι ελέγξιμη και της επιφυλάσσει εκπλήξεις.
Φυσικά το βιβλίο σου δεν περιορίζεται εκεί, αναφέρεσαι συχνά στην κρίση και την ερμηνεύεις μέσα από τα μάτια του Γιώργου και του Αρχάγγελου, οι οποίοι είναι δύο από τους ήρωες του βιβλίου σου. Γιατί;
Ο χαρακτήρας της ηρωίδας αποτέλεσε μια προσπάθεια συμβολοποίησης της, εν κρίσει αξιών, κοινωνίας μας, του σύγχρονου μέσου ανθρώπου και της σύγχρονης γυναίκας κατά κύριο λόγο. Σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από επίπλαστες ανάγκες και έλλειψη απλότητας, μαζί με την τρομοκρατία όλων των επικείμενων κακών που προκαλεί η οικονομική στενότητα της κρίσης, καταφύγιο αποτελεί η προσωπική διαφυγή σε πολλαπλές ψευδαισθήσεις προβαλλόμενων εικόνων απόλυτης ομορφιάς, ευδαιμονισμού και υλιστικής αφθονίας που η ίδια η δομή ενός οικονομικίστικα αρχούμενου κόσμου έχει ήδη παράγει για λόγους αυτοσυντήρησης. Ένας κόσμος εξαπατών και εξαπατούμενος που δυσκολεύεται να δει τις πραγματικές του ανάγκες, την αναγκαιότητα να εξελιχθεί πέρα και έξω από τη δαρβινική διαδικασία που υπακούει στο νόμο της επιβίωσης του ισχυρού και εξαφάνισης του αδυνάτου. Όμως, ο πολιτισμός μας έχει φτάσει σε έναν τέτοιου είδους εξελεγκτικό κορεσμό με την ανισσόροπη ανάπτυξη ανάμεσα σε τεχνολογία-επιστήμη και πνευματική ανέλιξη που θα καταλήξει σε εξαφάνιση του είδους μας συνολικά, αν δεν κάνει τη μετάβαση σε μια άλλη μη δαρβινική δυνατότητα εξέλιξης, κατ’ αρχήν μέσα από δικαιότερες και πιο ανθρωποκεντρικές κοινωνίες. Αφηγητής όλων των παραπάνω συλλογισμών είναι ένα ημιφανταστικό πλάσμα ο Αρχάγγελος και συνοδός του, σε ιδεολογικό και πραγματικό επίπεδο, ο Γιώργος, ο άλλος άγγελος, ο ουτοπικός εραστής της Μελτίνης και κατά σάρκα σύζυγος της.
Ανάμεσα σε δύο αγγέλους. Υπάρχουν αλήθεια άγγελοι, έστω και μεταφορικά;
Νομίζω πως ο κάθε άνθρωπος που κάνει την μεγάλη υπέρβαση του εγώ, της αυταρέσκειας, του ναρκισσισμού, που είναι και αυτό ένα άλλο γνώρισμα του σύγχρονου ανθρώπου, της υλοκεκτρικής του ματαιοδοξίας και γίνεται αγωνιώδης συμπαραστάτης του άλλου, συμπάσχων φύλακας του και υπηρέτης του εμείς, είναι ένας ένσαρκος άγγελος. Αυτή είναι μια ερμηνεία της λέξης άγγελος με τη μεταφορική σημασία. Βέβαια στις παραδόσεις όλων των θρησκειών κατονομάζονται τέτοια πλάσματα. Στη χριστιανική και στην ιουδαΐκή παράδοση είναι πλάσματα απόλυτα ταγμένα από τη φύση τους στην υπηρεσία του Θεού ή του θείου. Υπηρετούν το αγαθό με ένα διαφορετικό τρόπο από αυτόν που μπορεί να το κατανοήσει ο άνθρωπος. Είναι πλάσματα με μονοσήμαντη φύση και για αυτό αδέκαστα απέναντι σε κάθε φορέα του κακού. Και βέβαια από τις τάξεις των αγγέλων προήλθε το αντίπαλο δέος, οι έκπτωτοι άγγελοι, οι δαίμονες – φορείς και ενεργοί του κακού.
Σε κάποια σημεία της γραφής σου εμφανίζεις μια εμμονή με την αναζήτηση της αλήθειας, δίνοντας περίπου μεταφυσικές διαστάσεις στη διαδικασία της αναζήτησης, μέσα από τον ήρωα σου, το Γιώργο. Έχει αξιόπιστες απαντήσεις η μεταφυσική στα ζητήματα του καθημερινού ανθρώπου;
Η αναζήτηση της αλήθειας, από την αρχή των πρώτων θεωρητικών προσεγγίσεων του ανθρώπου, προκειμένου να δώσει απαντήσεις σε υπαρξιακά και οντολογικά ζητήματα, υπήρξε πάντοτε μια εμμονή και συνάμα μια αναγκαιότητα για περαιτέρω εμβάθυνση στον τομέα της φιλοσοφίας. “Ζητήσατε την αλήθεια και αύτη ελευθερώσει υμάς” προτρέπει ο ιδρυτής του χριστιανισμού, άσχετα αν αυτό δεν υπηρετήθηκε από τους μετέπειτα επίσημους εκφραστές και διαχειριστές (δυστυχώς) αυτής της θρησκείας. Αλλά και η επιστήμη, η υπόστασή της και η μέχρι τώρα εξέλιξή της βασίζεται στην αναζήτηση της αλήθειας. Η καθημερινότητα μας στηρίζεται στο βαθμό της αλήθειας που είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε και να προσφέρουμε στους άλλους. Όμως, η αλήθεια δεν είναι μόνο ζήτημα φυσικής, αφού ένα κομμάτι της γεννιέται από τη διαδικασία της εικασίας μέσα από διεργασίες της φαντασίας μας. Οπότε, η μεταφυσική είναι μια προέκταση ή μια άλλη ανάγνωση της αλήθειας. Η μεταφυσική μπορεί να ενισχύσει το στοιχείο εκείνο της ανθρώπινης σκέψης και δράσης που συνιστάται από το όνειρο, τον οραματισμό και το όραμα. Κατ’ αυτή την έννοια μπορεί να παρέχει, αν όχι αξιόπιστες απαντήσεις στα καθημερινά ζητήματα του ανθρώπου, τουλάχιστον νοητικά εργαλεία και όπλα για να κινητοποιηθεί σε φυσικό επίπεδο προκειμένου να δώσει απαντήσεις και λύσεις, πέρα από αυτές που ορίζουν “ανθρωποβόροι”, ας μου επιτραπεί η έκφραση, κανόνες σύγχρονων κοινωνιών γραμμένοι με βάση του νόμους της αγοράς και του χρήματος. Φυσικά, απορρίπτω άρδην κάθε μεσαιωνικού τύπου, εγκιβωτισμένη δογματικά, έννοια μεταφυσικής ή εκείνη τη θρησκευτική μεταφυσική που μετατρέπει τον άνθρωπο σε ένα άβουλο, άπραγο κοινωνικά και τρομαγμένο πλάσμα.
Ένα βασικό θέμα του βιβλίου είναι ο έρωτας. Τι είναι για τους ήρωές σου ο έρωτας και κατ’ επέκταση για σένα. Πόσο σημαντικός είναι;
Αυτό είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Δύσκολα μπορεί να απαντηθεί και η ερμηνεία της λέξης έρωτας μπορεί να ποικίλει ανάλογα με τη φάση που διανύει ο καθένας στη ζωή του, όπως συμβαίνει με τους ήρωες του βιβλίου μου. Έρωτας μπορεί να σημαίνει πάθος σε όλα τα επίπεδα για τον άλλον, ταύτιση προσώπων, άσβεστη λαχτάρα να είσαι μαζί με το πρόσωπο που υποκειμενοποιεί τον έρωτα εκείνη τη στιγμή, λατρεία για την κάθε λεπτομέρεια του άλλου προσώπου, από την πιο απλή ιδιαίτερη κίνηση των χεριών του, το χαμόγελό του, την ανάσα του, την αμηχανία του, την απορία στη ματιά του μέχρι την πεμπτουσία της ένωσης μαζί του κατά σάρκα και ψυχή. Κατά βάθος λαχτάρα να αγαπηθούμε, να ξαναβρούμε λατρευτικά το βαθύτερο χαμένο εαυτό μας, ειδωμένο μέσα από τα μάτια του άλλου.
Ο έρωτας είναι υπαρξιακά σημαντικός, είναι ο κατ’ εξοχήν φορέας της ζωής και της διάθεσης για ζωή, είναι το αντίπαλο δέος του θανάτου. Υπό αυτή την έννοια κάνει τον άνθρωπο ικανό να αντιμετωπίζει τον τρόμο του θανάτου. Και βέβαια δεν πρέπει να περιορίζουμε την έννοια της λέξης έρωτας σε αυτό το ούτως ή άλλως υπέροχο συναίσθημα που συνταράσσει και συνταιριάζει δύο ανθρώπους. Σε κάποιο σημείο, όπου ο Αρχάγγελος εξομολογείται τον έρωτά του για μία συνάγγελο, αναφέρω τη φράση: “…έρωτας των πάντων για τα πάντα…”. Η ανώτερη δηλαδή έννοια του έρωτα, η συμπαντική και κοσμογονική του διάσταση, αυτή. που κατά την άποψη μου, εκκίνησε τα πάντα.
Πιστεύεις πραγματικά στη δυνατότητα του ανθρώπου να αλλάξει, έξω από θεωρίες και συστήματα, προκειμένου να αλλάξει και ο κόσμος, όπως πιστεύει ο Γιώργος στο βιβλίο σου;
Δεν θα έμπαινα στη διαδικασία να την χαρακτηρίσω δυνατότητα, γιατί πρωτίστως τη θεωρώ αναγκαιότητα. Θεωρούμε τον εαυτό μας ως ένα είδος που κατέχει το απόλυτο των δυνατοτήτων του φυσικού (ως προς τον πλανήτη μας) κόσμου. Βαυκαλιζόμαστε στη ιδέα μιας διαιώνισης μέσα από κοινωνίες καθορισμένες από τους νόμους της αγοράς και του χρήματος, κοινωνίες εικονικού ευδαιμονισμού, αλλά κατά βάθος πολύ άγριες ως τις μονάδες-πρόσωπα που τις συνιστούν. Κοινωνίες με κρίσεις που αναπαράγονται και γίνονται αντιληπτές μόνο όταν μετρηθούν με κακά οικονομικά μεγέθη ενώ το πριν, η κρίση σε επίπεδο πολιτισμού, πνεύματος και ποιότητας συναισθημάτων, αγνοούνται και κατόπιν. Νομίζω πως το τελευταίο κομμάτι, αυτό που έχει να κάνει με ποιοτική εξέλιξη των συναισθημάτων του ανθρώπου από τα κάτωτερα πεδία ενστίκτων σε αυτά που συντελούν στο εμείς, σε μια ανώτερη συλλογική συνειδητότητα, όπως πιστεύει και ο Γιώργος στο βιβλίο, μπορεί να είναι η απάντηση σχετικά με την επόμενη φάση εξέλιξης του είδους μας.

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΑΓΓΕΛΟΥΣ

http://www.facebook.com/media/set/?set=a.149000895254840.33297.127414507413479&type=1

«Μέρα με τη μέρα αλλάζεις. Ξαφνικά, πολύ ξαφνικά για μένα. Μάλλον, νομίζεις πως αλλάζεις. Νομίζεις πως θέλεις να γίνεις κάτι διαφορετικό από αυτό που ήσουν ως τώρα. Κατά βάθος, μέσα σου, πολεμάς εμένα.» της είπε και την κοίταξε με μια αλλόκοτη σιγουριά, με μια διαβολεμένη λάμψη στα μάτια, σαν να ήξερε πως κι αυτός όριζε ένα κομμάτι μέσα της.

Η Μελτίνη τρεμόπαιξε το βλέμμα κοιτάζοντας τον σαν χαμένη. Όλα όσα του είπε, ένιωθε πως γίνονταν σαθρά γιατί και η ίδια μπορεί να μην τα πίστευε απόλυτα. Ένα κομμάτι της, αυτό που όριζε ο άντρας απέναντί της, μπορεί να ήθελε όντως να γίνει αυτό που περιέγραψε πιο πριν. Να γίνει μονάχα σάρκα και αίσθημα, αυτό και τίποτα άλλο.

«Μπορώ να στο αποδείξω.» της είπε με ένα αγέρωχο ύφος «πολεμάς εμένα, πολεμάς αυτό που θέλεις πιο πολύ.»

Βρέθηκε πάνω της. Κι αυτή, παθητικά στην αρχή και ύστερα συνειδητά παραδομένη, δεχόταν τα φιλιά και τα χάδια του, το ξεγύμνωμα του κορμιού της από τα χέρια του.

«Εκπαιδεύοντας παρά θιν’ αλός» της Ευρυδίκης Αμανατίδου | schooltime.gr

«Εκπαιδεύοντας παρά θιν’ αλός» της Ευρυδίκης Αμανατίδου | schooltime.gr

«Εκπαιδεύοντας παρά θιν’ αλός» της Ευρυδίκης Αμανατίδου

«Εκπαιδεύοντας παρά θιν’ αλός»
Γράφει η Ευρυδίκη Αμανατίδου
Στην παραλία της Καλαμάτας, ήλιος, θάλασσα και «επί τόπου» κουβέντα με τον εκπαιδευτικό και συγγραφέα Φώτη Κατσιμπούρη*. Μόλις κυκλοφόρησε το νέο του βιβλίο «Ανάμεσα σε δύο αγγέλους» από τις εκδόσεις Ωκεανός.
Φώτη, τι σημαίνει για εσένα το ρήμα «εκπαιδεύω», τι το «συγγράφω» και πού συγκλίνουν αυτά τα δύο;
Με αυστηρά τεχνοκρατικά κριτήρια σημαίνει παρέχω εκπαίδευση, δηλαδή στοχευμένη καθοδήγηση και πληροφορίες μέσα από ορισμένη μεθοδολογία με σκοπό την απόκτηση γνώσεων, δεξιοτήτων και νέων ικανοτήτων που συντελούν στο φαινόμενο της μάθησης. Αυτό όμως δε ολοκληρώνει από μόνο του την καλλιέργεια της παιδείας, καθώς η εκπαίδευση είναι υποπεριεχόμενό της και η παιδεία είναι το ισόβιο ζητούμενο μιας πολλαπλής διαδικασίας που έχει να κάνει με την ολόπλευρη ανάπτυξη του ανθρώπου γνωστική, νοητική, συναισθηματική, ψυχική, πνευματική και πολιτιστική. Σε αυτά τα τέσσερα τελευταία σημεία συγκλίνει το «εκπαιδεύω» (και εκπαιδεύομαι-παιδεύομαι καθώς εκπαιδεύω) με το «συγγράφω». Η συγγραφή είναι μια αυθόρμητη και ακούσια διαδικασία συμβολής στην παιδεία, τόσο εκείνων που αποδέχονται το τελικό προϊόν της, όσο και του ίδιου του συγγραφέα, αφού αναπόφευκτα επηρεάζει τουλάχιστον το συναισθηματικό και ψυχοπνευματικό κομμάτι καθενός, συγγραφέα και αναγνώστη.
Η εκπαίδευση σήμερα. Έχουν υπάρξει θεαματικές αλλαγές ώστε να είμαστε αισιόδοξοι;
Νομίζω πως η σπουδαιότερη αλλαγή, πέρα από όσες γνωρίσαμε μέσα από ενθουσιώδεις θεωρητικές προσεγγίσεις και μια κουτσή υλοποίηση εκπαιδευτικών πολιτικών τα τελευταία χρόνια, έχει να κάνει με την απάντηση στο ερώτημα αν η εκπαίδευση σήμερα, συντελεί δυναμικά και καθοριστικά στην καλλιέργεια της παιδείας σε προσωπικό, συλλογικό και κοινωνικό επίπεδο. Θεωρώ πως απέχουμε από αυτό το επιθυμητό σημείο, όπου θα μπορούμε να μιλάμε για εκπαίδευση που δημιουργεί ανθρώπους με παιδεία, δηλαδή, στην τελική αποτίμηση αυτής της έννοιας, ανθρώπους με βαθιά κοινωνική συνείδηση, σκεπτόμενους, ανήσυχους, ενεργούς και συνάμα ανθρώπους του μέτρου.
Ποια είναι η σχέση σου με τους μαθητές σου; Πιστεύεις ότι το να έχει μεγαλώσει κάποιος δικά του παιδιά, του δίνει έναν πόντο παραπάνω ως προς το να είναι καλύτερος δάσκαλος;
Όπως κάθε σχέση έχει τις διακυμάνσεις της. Νομίζω όμως πως είναι μια σχέση εμπιστοσύνης, βασισμένη στις ειλικρινείς προθέσεις μου απέναντί τους και στην αμοιβαία αποδοχή κανόνων και διακριτών ρόλων. Ο εκπαιδευτικός, όπως και ο γονιός, πρέπει να προσπαθεί να είναι φίλος των παιδιών, αλλά δεν πρέπει να ξεχάσει ποτέ ότι είναι ταυτόχρονα και τα δύο, δηλαδή και φίλος και παιδαγωγός τους, ποτέ μόνον φίλος, διότι αυτό καταργεί τους κανόνες, το πλαίσιο της σχέσης και τους διακριτούς ρόλους εις βάρος των παιδιών. Δεν πιστεύω πως ο εκπαιδευτικός που έχει γίνει γονιός είναι καλύτερος εκπαιδευτικός από κάποιον άλλον που δεν έτυχε ή δεν επέλεξε στην προσωπική του ζωή αυτή την ιδιότητα. Έχω γνωρίσει εξαιρετικούς εκπαιδευτικούς χωρίς δικά τους παιδιά. Μάλιστα έχω την εντύπωση πως ορισμένοι δίνουν όλη εκείνη την ενέργεια που θα έδιναν στα παιδιά τους στην καθημερινή σχέση τους με τα παιδιά της τάξης.
Τα παιδιά σήμερα, σε τι διαφέρουν από τη δική σου γενιά; Πόσο παιδιά έχουν παραμείνει ή μήπως έχουν μεγαλώσει νωρίς;
Είναι τα παιδιά της σύγχρονης εποχής, τα παιδιά με τις πολλαπλές από νωρίς υποχρεώσεις, τα παιδιά των βιντεοπαιχνιδιών και του ίντερνετ, αλλά κατά βάθος τα παιδιά που πάντα απορούν, όπως σε όλες τις εποχές, με τον κόσμο των μεγάλων. Δέχονται πολλές πληροφορίες από περισσότερες πηγές, περισσότερα ερεθίσματα και παραστάσεις. Ίσως να μαθαίνουν πράγματα νωρίτερα, αλλά δεν νομίζω ότι μεγαλώνουν με την έννοια ότι ωριμάζουν πνευματικά νωρίτερα. Εκεί υπάρχει μια ανισορροπία στην γνωστική ανάπτυξη και στην πνευματική ωρίμανση, μάλλον δημιουργεί σύγχυση. Σύγχυση των μελλοντικών ενηλίκων, μέσα σε έναν κόσμο ενηλίκων που βρίσκεται ήδη σε σύγχυση.
Ευαισθητοποιημένος δάσκαλος. Τι σημαίνει αυτό; Δώσε μου ένα παράδειγμα. Μαθαίνω ήδη πως στην Καλαμάτα γίνονται πολλές δράσεις, όπως αυτή της κομποστοποίησης. Συμμετέχει το σχολείο σου σε κάτι αντίστοιχο;
Ευαισθητοποιημένος δάσκαλος σημαίνει πολλαπλά ενεργός σε ό,τι έχει να κάνει με τη μάθηση, χωρίς βέβαια να ξεχνάει το βασικό αξίωμα πως ξέρει από πού ξεκινάει, πού θέλει να πάει τους μαθητές του και μέσα από ποιες δράσεις, τεχνικές και διαδικασίες θα φτάσει στον προορισμό του. Δηλαδή βαδίζει με ξεκάθαρους, σαφείς και εφικτούς στόχους και αξιολογεί στο τέλος το ποσοστό επίτευξής τους.
Στο πλαίσιο της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης οι εκπαιδευτικοί της πόλης έχουν πραγματοποιήσει με αξιοσημείωτη επιτυχία διάφορα προγράμματα. Ένα από αυτά, σαν καινοτόμος τομέας της ανακύκλωσης και της μύησης των παιδιών στην ανάγκη για προστασία του περιβάλλοντος μέσα από νέες δράσεις, είναι και η κομποστοποίηση. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα στο οποίο έχουν συμμετάσχει συνάδελφοι και μαθητές του σχολείου μου την περασμένη χρονιά και παλιότερα. Στην δική μου τάξη, μέσα από μια συζήτηση την ώρα των Θρησκευτικών, προέκυψε το ερώτημα για την καταγωγή του ανθρώπου, οπότε φέτος ασχολούμαστε με τη θεωρία της εξέλιξης των ειδών και των πρωτευόντων με εστίαση στην εξέλιξη του ανθρώπου από τον Αυστραλοπίθηκο στον Homo Sapiens.
Γνωρίζουν οι μαθητές σου ότι ο δάσκαλός τους είναι και συγγραφέας; Και αν ναι, πώς αντιδρούν;
Αποφεύγω να δηλώνω αυτή την ιδιότητα μου στο σχολείο. Το γνωρίζουν επειδή έτυχε να ακούσουν για κάποιο βιβλίο μου ή για κάποια παρουσίαση. Η αντίδρασή τους μπορεί να είναι θετική, ενθουσιώδης, αδιάφορη ή δηλωτική απορίας.
Πώς σε έχουν επηρεάσει οι σπουδές σου στη θεματική των μυθιστορημάτων σου; Για παράδειγμα, ο Όρκος, το προηγούμενό σου βιβλίο, έχει να κάνει με την παραλογή του «Νεκρού αδερφού».
Οι σπουδές βοηθάνε είτε σε επίπεδο αφορμών, είτε σε επίπεδο πραγματολογικών στοιχείων. Η παραλογή του Νεκρού Αδερφού υπάρχει σε κείμενα σχολικών βιβλίων και μπορείς να πεις ότι κάποια κείμενα συνιστούν για το συγγραφέα που είναι και εκπαιδευτικός μια επαναλαμβανόμενη συναισθηματική αφορμή. Το κομμάτι των σπουδών στο συγκεκριμένο βιβλίο βοήθησε στην επιλογή της εποχής για έναν αχρονολόγητο και αγεωγράφητο θρύλο και στο στήσιμο του πλαισίου του πραγματικού και μη κόσμου όπου εκτυλίχθηκε το μυθιστόρημα.
Τι πιστεύεις για την κοινωνική δικτύωση; Στο νέο σου μυθιστόρημα δύο από τους ήρωές σου οφείλουν τη γνωριμία τους στο facebook.
Η κοινωνική δικτύωση καλύπτει το κενό της δια ζώσης επικοινωνίας των ανθρώπων σε πραγματικό χώρο και χρόνο στις σύγχρονες κοινωνίες. Ωστόσο εξ ορισμού είναι μια εικονική σχέση με τον κοινωνικό περίγυρο αυτών των διαδικτυακών χώρων . Δεν είναι απαραίτητα κακή ή καλή. Η ποιότητα αυτής της σχέσης υπακούει στους κανόνες που καθορίζουν όλες τις υγιείς σχέσεις, δηλαδή αυτοσεβασμό και σεβασμό του άλλου, γνησιότητα και ειλικρίνεια. Βέβαια μέσα σε έναν εικονικό κόσμο, τον διαδικτυακό κόσμο των κοινωνικών δικτύων η γνησιότητα και η ειλικρίνεια είναι δύσκολο να ελεγχθεί. Κάπου εκεί, στην ανάγκη για μια εναλλακτική μορφή επικοινωνίας και στην αναζήτηση κάλυψης ενός συναισθηματικού κενού, εμπλέκεται και η ηρωίδα μου σε μια σχέση μέσω του facebook. Βέβαια η συνέχεια επιφυλάσσει εκπλήξεις, καθώς όπως είπαμε, η γνησιότητα και ή ειλικρίνεια του άλλου προσώπου είναι δύσκολο να ελεγχθεί.  
Μένοντας στο χώρο του διαδικτύου, τι νομίζεις πως έχει αυτό να προσφέρει στην εκπαίδευση σήμερα;
Από αυτή την άποψη, η γρήγορη πρόσβαση σε πληθώρα πληροφοριών, σε εξελίξεις και νέα δεδομένα σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει, το διαδίκτυο αποτελεί χρήσιμο έως απαραίτητο εργαλείο τόσο για τον εκπαιδευτικό όσο και για το μαθητή. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως ό,τι βρίσκω στο διαδίκτυο είναι έγκυρο και ορθό, μπορώ όμως να κάνω ευκολότερα έρευνα, να διασταυρώσω πληροφορίες και τελικά μπορώ να το χρησιμοποιήσω ως ένα παραπληρωματικό μέσο άντλησης πληροφοριών και πρόσβασης στην καινούρια γνώση.
Ευχαριστώ πολύ τον Φώτη Κατσιμπούρη και του εύχομαι κάθε επιτυχία.
*Ο Φώτης Κατσιμπούρης γεννήθηκε και ζει στην Καλαμάτα. Σπούδασε Παιδαγωγική στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Τρίπολης και στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός. Είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών. Στον ελεύθερο χρόνο του ασχολείται με την πόλη του και συμμετέχει σε παρουσιάσεις βιβλίων και συγγραφέων στα πλαίσια του πολιτιστικού συλλόγου «Πολιτιστικός Αντίλογος» και «Βιβλιοθήκη των Φίλων». Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: «Ο σκιοφύλακας», εκδόσεις Διόπτρα, 2005, «Ο όρκος», εκδόσεις Ωκεανός 2011, «Ανάμεσα σε δύο αγγέλους», εκδόσεις Ωκεανός, 2012.

Το άρθρο της κ. Ευρυδίκης Αμανατίδου διατίθεται με άδεια Creative Commons (Αναφορά δημιουργού-ιστοχώρου δημοσίευσης-άδειας διανομής, παροχή ενεργού συνδέσμου στο αρχικό άρθρο, μη εμπορική χρήση, όχι παράγωγα έργα). Άρθρα της συγγραφέως θα βρίσκετε στη στήλη μας  «Επί Τόπου», της Ευρυδίκης Αμανατίδου.

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΟΥ: "Ο ΣΚΙΟΦΥΛΑΚΑΣ","Ο ΟΡΚΟΣ","ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΑΓΓΕΛΟΥΣ"

http://www.facebook.com/media/set/?set=a.104340786316705.9045.100002223527422&type=1

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΟΥ: "Ο ΣΚΙΟΦΥΛΑΚΑΣ","Ο ΟΡΚΟΣ","ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΑΓΓΕΛΟΥΣ"

ΤΑΣΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ ΓΚΕΝΤΖΟΣ:

http://tasosaggelidisgentzos.blogspot.gr/2012/12/blog-post_31.html

Ο τελευταίος απολογισμός.

Posted by ΤΑΣΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ ΓΚΕΝΤΖΟΣ on 3:08 π.μ. | Leave a comment

 Η λέξη τελευταίος... δε μου πολυαρέσει!

Το τελευταίο τσιγάρο μου πριν από περίπου ένα χρόνο... δε

 το θυμάμαι!

Και πάντα πίστευα πως θα το θυμάμαι...

Τελευταίος μαθητής δεν υπήρξα ποτέ!

Τη τελευταία φορά που την πάτησα... δε θέλω να τη θυμάμαι!

Είμαι κι εγώ ένας από αυτούς τους “φοβερούς” τύπους που 

όταν τους ρωτάς για τα ελαττώματά τους σου λένε στα 

σίγουρα... τα δύο παρακάτω;

“Είμαι ευκολόπιστος...”

“Είμαι τελειομανής!”

Ευτυχώς που δεν είμαι το ένα... και δοξάζω το Θεό που δε 

θέλω με τίποτε να γίνω το άλλο!

Και συνεχίζω...

Τα τελευταία λόγια των ανθρώπων που έφυγαν από κοντά 

μου δεν τα θυμάμαι... ίσως γιατί δεν ήταν τα πιο σημαντικά!

Μου αρέσει όμως πολύ το τέλος, αφού αν δεν υπάρξει τέλος, 

δε θα υπάρξει και αρχή...

Είμαι για δέσιμο!

Μου αρέσει το τέλος και δε μου αρέσει το τελευταίος!

Θα μπορούσα να το αναλύσω, αυτά όμως τα έγραψα... και 

κάποιοι τα διαβάσατε...

Περί απολογισμών λοιπόν ο λόγος!

Να τους πραγματώσουμε παίδες και τους προσωπικούς μας 

απολογισμούς τούτες τις τελευταίες ώρες του χρόνου, τη 

στιγμή που ακόμα μια πληθωρική χρονιά έρχεται με φόρα 

κατά πάνω μας και το πλέον σίγουρο είναι πως η αφεντιά της 

θα αράξει επί μακρόν πάνω στις ανθεκτικές πλάτες μας.

Το 2013 έρχεται...

Κανείς δε μπορεί να το σταματήσει!

Κι εγώ - ο ουσιαστικά και φαινομενικά ανόητος, - αισιόδοξος 

από τη φύση μου, πιστεύω πως τα πράγματα θα πάνε καλά 

για μας και για την πατρίδα μας...

Δεν είναι κακό ο καθένας από εμάς να προσπαθεί - με τις 

προσωπικές του δυνάμεις, με το μυαλό που διαθέτει και με τις

εμπειρίες που του έλαχαν - να κατανοήσει μερικώς κάποια 

βασικά πράγματα για τον εαυτό του, ούτε είναι κακό να 

θελήσει να βελτιώσει το παρόν του παρόντος του!

Προσπάθειες λοιπόν...

Το 2012 μας κουνά με νόημα άσπρα και μαύρα μαντίλια... και 

μας αποχαιρετά...

Τα άσπρα μαντίλια είναι της μια χρήσης...

Τρέχω από πίσω του με το καλάθι των αχρήστων και μαζεύω 

τα πεταμένα... για να τα μεταμορφώσω κάποτε σε λόγο!

Τι συνέβη άραγε στον καθένα μας, τι ακριβώς σκέφτηκε, τι 

ουσιαστικό, πρωτόγνωρο ή δημιουργικό βίωσε τη χρονιά που 

σε λίγο θα κλειδώσουμε στα δωμάτια του παρελθόντος μας,

 που διαφοροποιήθηκε από τους υπόλοιπους θνητούς και σε 

τι, με ποιο τρόπο κατάφερε τελικά να ξεπεράσει τα ακάνθινα 

εμπόδια μέσα σε αυτή τη χρονιά... μόνο αυτός και η ματωμένη 

συνείδησή του θα το γνωρίζει.

Την ταλαιπωρούμε πολύ τη συνείδησή μας τούτες τις 

δύσκολες ώρες!

Άλλοι παντρευτήκατε μέσα στο δίσεκτο 2012, άλλοι πάλι χωρίσατε  

άλλοι ερωτευτήκατε...

Έρωτας με ανταπόκριση...

Έρωτας χωρίς ανταπόκριση!

Έρωτας με σήμερα...

Έρωτας με σήμερα και αύριο...

Έρωτας χωρίς σήμερα και χωρίς αύριο!

Όλα κατανοητά, όλα αποδεκτά!

Κι οι λογαριασμοί του σπιτιού και του εξοχικού απλήρωτοι!

Κι οι κοινωνικές διακρίσεις ακόμα πιο έντονες...

Αυτό με κάνει να χάνω τη λογική μου!

Κι η υποκρισία των περισσοτέρων να έχει κάθε βράδυ την 

τιμητική της!

Και τα κοπλιμέντα της ομάδας να παίρνουν και να δίνουν...

Το 2012 δεν ήθελα και – σε συνεννόηση πάντα με την 

εκδότριά μου - δεν έβγαλα κάποιο καινούργιο μυθιστόρημα.

Ήθελα να χαρώ αυτό που έβγαλα το 2011!

Να το διαβάσουν πολλοί και να αισθανθούν όλα εκείνα τα 

συναισθήματα που αισθάνθηκα εγώ...

Ευχαριστώ από καρδιάς όλους τους αναγνώστες των “Ψυχών” μου!

Εσείς με ξέρετε περισσότερο...

Θα βγάλω λοιπόν για όλους εσάς το 2013 ένα μυθιστόρημα 

που θα μιλά για τη γυναικεία εκδίκηση...

Θα με ρωτήσετε...

Είναι η εκδίκηση “προνόμιο” των γυναικών;

Η εκδίκηση... είναι ένα συναίσθημα των αδυνάτων...

Δεν έγραψα τόσο όσο θα ήθελα μέσα στο 2012, σίγουρα δεν 

έκανα όλα αυτά που θα ήθελα...

Ποιος τα έκανε άλλωστε...

Καλή μας χρονιά!

Ανν Λου: Ο χρόνος που μετράει

 http://ann-lou.blogspot.gr/2013/02/blog-post_2.html?spref=bl

Ανν Λου: Ο χρόνος που μετράει:      

Μπορούμε να ζούμε με δυό τρόπους. Να ζούμε πέντε λεπτά και να χρειαζόμαστε μια μέρα μετά για να τα περιγράψουμε ή να ζούμε μια μέ...