"Έρωτας στον Καθρέφτη" της Ευρυδίκης Αμανατίδου

   Πόσες παραδοχές και πόσες αρνήσεις απέναντι στον εαυτό μας περιέχει ένας  έρωτας στο ξεκίνημα και στην εξέλιξή του; Πόσο αποδεκτό πόνο κρύβει στο τέλος, όταν αυτό το τέλος διαφαίνεται κοντινό και βέβαιο από την αρχή; Και άραγε, είναι ο έρωτας το πάντοτε επιθυμητό ρήγμα στην καθημερινή πραγματικότητα που δυναμώνει την επιθυμία μας για ζωή;

   Αυτά είναι μόνο μερικά από τα ερωτήματα που θα κυλήσουν αβίαστα στις σκέψεις του αναγνώστη  διαβάζοντας το μυθιστόρημα "Έρωτας στον Καθρέφτη" της δοκιμασμένης σε δύσκολα λογοτεχνικά πεδία συγγραφέως Ευρυδίκης Αμανατίδου.

   Φυσικά, θα απασχολήσει τον αναγνώστη και το νόημα του αινιγματικού τίτλου που θα αρχίσει να γίνεται κατανοητό όταν θα ξεδιπλωθεί, με αριστοτεχνικό τρόπο και κατάλληλες, ισόρροπες δόσεις, μια δευτερογενής μυθοπλασία μέσα στη βασική.  

   Η βασική μυθοπλασία έχει ήρωες την σαραντάχρονη θεατρική συγγραφέα Αριάδνη Αργυρού και τον είκοσι τριών ετών φοιτητή Θεολογίας και επίδοξο μυθιστοριογράφο Πέτρο Βαρλάμη. Η Αριάδνη, έχοντας φτάσει στο απόγειο της επιτυχίας, είναι αναγκασμένη, στο πλαίσιο κοινωνικών και επαγγελματικών συμβάσεων που επιβάλλει η θέση της, να ζει μια ζωή που την κουράζει και αποστρέφεται. Στο πλάι της, ήδη βρίσκεται ένας σύντροφος με τον οποίο δεν την συνδέει πια τίποτε και παίζει το ρόλο του απαραίτητου συνοδού, όταν πρόκειται να πραγματοποιήσει μια δημόσια εμφάνιση. Αποτέλεσμα είναι η συγκυριακή δυσκολία να δημιουργήσει, να εκφραστεί πάλι μέσα από τα γραπτά της και με αυτόν τον τρόπο να συμφιλιωθεί πάλι με τον εαυτό της και τη ζωή. Δείγμα της αποξένωσης από τον εαυτό της είναι μια δυστροπία ή ιδιορρυθμία στις σχέσεις με τους άλλους που τη διακατέχει εκείνη την περίοδο. Το ερωτικό δέσιμο ανάμεσα σε κείνην και τον Πέτρο θα αναπτυχθεί σταδιακά με αφορμή τα ανώνυμα κείμενα του τελευταίου στην πόρτα της Αριάδνης, τα οποία συνοδεύονται πάντοτε από ένα λευκό τριαντάφυλλο. Κείμενα που δεν είναι παρά αποσπάσματα του πρώτου μυθιστορήματος που αποπειράται να γράψει ο Πέτρος.

   Έτσι, από κει και μετά, το βιβλίο θα κινηθεί σε δύο επάλληλους χρόνους. Ο ένας συνίσταται στον αφηγηματικό κορμό του Έρωτα στον Καθρέφτη και ο άλλος παρουσιάζεται ως μια εγκιβωτισμένη αποσπασματική αφήγηση που δίνεται από τη γραφή του Πέτρου. Ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτος είναι κι ένας τρίτος, πολύ μικρότερος σε έκταση, επικουρικός χρόνος, ο ονειροφαντασιωτικός χρόνος της Αριάδνης και του Πέτρου, που ταξιδεύει ισάξια τον αναγνώστη και αποτυπώνει με ένταση και αισθησιασμό το ανερχόμενο πάθος, ανομολόγητο αρχικά, του καθενός για τον άλλον.

  Η εμπεριεχόμενη μυθοπλασία, αυτή της γραφής του Πέτρου, θα προσφέρει σταδιακά στον αναγνώστη και τη δυνατότητα ερμηνείας του τίτλου "Έρωτας στον Καθρέφτη".  Με ήρωες  τον εικαστικό καλλιτέχνη Ιάσονα και τη Γλαύκη, μια τυφλή πανέμορφη κοπέλα, θα αποτελέσει τον καθρέφτη της βασικής μυθοπλασίας, όπου ο Ιάσονας και η Γλαύκη δίνουν την εντύπωση πως είναι τα αντεστραμμένα ή καθρεπτικά είδωλα των ήδη γνωστών ηρώων, Αριάδνης και Πέτρου. Προσωπικά, και πέρα από τις προφανείς αντιστοιχίσεις, συχνά αναρωτήθηκα, και ιδιαίτερα στο τέλος, ποιος τελικά είναι το καθρέφτισμα τίνος, καθώς η γραφή της Ευρυδίκης Αμανατίδου εγείρει υποθέσεις και ανατροπές υποθέσεων μέχρι την τελευταία σελίδα, δίνοντας και μετά το τέλος της ανάγνωσης τροφή για γόνιμες, ανεξάρτητες προεκτάσεις του αναγνώστη με αφορμή τα όσα διάβασε.

   Καθόλου εύκολη η εξέλιξη της σχέσης Αριάδνης και Πέτρου. Μέχρι να καταλήξει σε έναν αμοιβαία γνωστοποιημένο και εκπληρωμένο, εν τέλει, έρωτα, θα περάσει από χίλιες δυο δυσκολίες, συγκρούσεις και πισωγυρίσματα. Μια σειρά από αναστολές και φραγμούς που κυρίως οφείλονται στη διαφορά ηλικίας, ένα ισχυρό ανάχωμα στη συνείδηση της ηρωίδας, αλλά και κάποιες φορές στη διαφορά της κοινωνικής θέσης και της οικονομικής κατάστασης. Συνδετικός κρίκος μεταξύ τους, εκείνες τις δύσκολες στιγμές, τα κείμενα του Πέτρου άλλα και σαν από μηχανής θεός, κάποτε, η Κική, μια απλή καθημερινή γυναίκα και πραγματική φίλη της Αριάδνης.

    Καταλυτικός κι ο ρόλος, στην κατεύθυνση της εκπλήρωσης, του Αουγκούστο Μόντι, του ώριμου, γοητευτικού και σίγουρου για τον εαυτό του, Ιταλού θεατρικού συγγραφέα που θα προτρέψει τη ηρωίδα να ακολουθήσει το συναίσθημα χωρίς φόβο και αναστολές. Μεγάλο και άξιο νικητή θα τολμούσα να χαρακτηρίσω τον τελευταίο. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθούν οι εκπληκτικές περιγραφές των τοπίων της Ίσκια, νησιωτικού τουριστικού θερέτρου στην Ιταλία , όπου η Αριάδνη θα βρεθεί φιλοξενούμενη του Ιταλού συναδέλφου της, όπως και της εν πλω παρέλασης μεταμφιεσμένων στη διάρκεια της τοπικής γιορτής της Αγίας Άννας. Σε όλες αυτές τις περιγραφές η Ευρυδίκη Αμανατίδου δίνει μια θαυμαστή οπτική περιηγητή  στον αναγνώστη που έχει τη αίσθηση ότι έχει ταξιδέψει και βρίσκεται στην Ίσκια.  

   Φυσικά, ο αναγνώστης είναι ήδη συμμέτοχος των καταστάσεων και των συναισθημάτων που βασανίζουν, χαροποιούν, διχάζουν, διαγείρουν ή λυτρώνουν τους ήρωες μας και αυτό κορυφώνεται στο τέλος, τόσο στη μια μυθοπλασία όσο και στην άλλη. Οι δαίμονες και οι άγγελοι της Αριάδνης, του Πέτρου, του Ιάσονα και της Γλαύκης παρελαύνουν είτε υπό μορφή εσωτερικού μονολόγου είτε διαλόγου με εξαιρετική ενάργεια αλλά και τέτοια ένταση που κάποιες φορές θα κάνουν τον αναγνώστη να αναρωτηθεί αν στο τέλος θα υπάρξει λύτρωση. Και είναι αυτή η καταληκτήρια δράση που φέρνει τη γαλήνη, και στις δυο περιπτώσεις μυθοπλασίας, τόσο επιδέξια δοσμένη, που κάνει τον αναγνώστη συναποδέκτη αυτής της λύτρωσης.

   Δεν έχω παρά να συγχαρώ θερμά την Ευρυδίκη Αμανατίδου  για τις στιγμές που μου πρόσφερε η ανάγνωση του Έρωτα στον Καθρέφτη, τα συναισθήματα, τις αφορμές για σκέψη και εσωτερική αναπόληση ενός συστατικού και κινητήριου στοιχείου στη ζωή του καθενός που είναι ο έρωτας. Άλλωστε, όπως γράφει η συγγραφέας στο τέλος, και συμφωνώ απόλυτα, είναι ο πιο επίμονος επισκέπτης σε ώρες κοινής ησυχίας, ο πιο περιζήτητος επισκέπτης σε ώρες επιφανειακής ακινησίας της ψυχής, θα συμπλήρωνα εγώ. Καλή συνέχεια αγαπημένη μου φίλη!!!
                                                                                                                        Φώτης Κατσιμπούρης

Αξιολόγηση του Θεόφιλου Γιαννόπουλου για τον Σκιοφύλακα, τον ευχαριστώ θερμά για την ποιητική συνοδοιπόρευση

17.3.2014
http://www.nobile.gr/3283/sta-mystika-toy-skiofylaka-toy-fwth-katsimpoyrh
ΣΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ «ΣΚΙΟΦΥΛΑΚΑ» ΤΟΥ ΦΩΤΗ ΚΑΤΣΙΜΠΟΥΡΗ
"…ήταν κατά σειρά το πέμπτο βράδυ που άναψα το μικρό φωτιστικό δεξιά μου και άφηνα την αγωνία μου να κατρακυλά στις μαύρες γραμμές των σελίδων.   Τούτο το βιβλίο το διάβαζα πάντα νύχτα. Γινόταν αυθόρμητα. Λες και αυτό διάλεγε τις στιγμές που θα με συναντήσει κι όχι εγώ. Σαν κάτι απ’ τη πρώτη στιγμή να όρμησε στην συνείδηση μου πείθοντάς με πως μόνο το βράδυ πρέπει ν’ ανοίγει, γιατί τότε ζωντανεύουν εντονότερα οι εικόνες.   Περίπου τέτοια στιγμή ήταν που πρωτάκουσα καρτερικά το  «Καλώς ήρθες στον Κόσμο των σκιών», απ’ τον Σκιοφύλακα.   …και στη σιωπή της ώρας εκείνης, μόνο το γύρισμα των σελίδων ακουγότανε , συνοδευμένη απ’ τους εμπιστευτικούς ψίθυρους των ηρώων.   Κι έτσι ο Σκιοφύλακας έγινε φίλος με το Φεγγάρι μου. Τον διάβαζα και τον άφηνα, - όπως μόνο με τα ξεχωριστά βιβλία κάνω -, δίπλα μου στο κρεβάτι, θαρρείς και προσμονούσα στον ύπνο να μου ξομολογηθεί την συνέχεια. Και πρέπει να το ‘κανε, αφού έστεκε κάθε πρωί στην ίδια θέση σιωπηλός να με καλημερίσει, γνωρίζοντας όμως ενδόμυχα ότι είχε καταφέρει ήδη να με στοιχειώσει.
..πώς να εξηγήσω αλλιώς την ανυπομονησία μου να πέσει το σκοτάδι για ν’ ανασάνω ξανά τα γραμμένα μυστικά του;
Κάθε νύχτα σώπαινα βιώνοντας σκηνές από διαφορετικές εποχές.
Με σημαδεμένα πρόσωπα κι ανεξίτηλα αισθήματα να με ακολουθούν καθώς τα θωρώ να γκρεμίζονται μοιρολατρικά στο σήμερα απ’ του κάστρου τις πολεμίστρες, κάνοντας κρότο και ταράσσοντας τα νερά του αύριο με κλάμα γοερό…
Και στέκει κάτι μαγικά ανεξήγητο το πόσο αυθόρμητα φιλιώνουμε απ’ τις πρώτες ακόμη γραμμές με τις ιστορίες που τέμνονται στο χωροχρόνο απ’ τη Μοίρα…
….κι όσο συνεχίζουμε γινόμαστε ένα με τα όνειρα.
Γιατί αυτό το κάστρο της Μάνης είναι μια πύλη γι’ αλλού. Ενώνει την Ελλάδα του 15ου αιώνα, την μετέπειτα και το τώρα. Και τα δρώμενα που ξεπηδούν απρόοπτα απ’ την ροή της ιστορίας, διατηρούν τον ίλιγγο σε κάθε λέξη, προκαλώντας σε να παρακολουθήσεις απολαυστικά το ατέρμονο αυτό μονοπάτι.
….αφού οι πέτρες τούτης της Μεσαιωνικής βίγλας πότισαν αίμα και ψυχές συγγενικές
Από γυναίκα, παιδιά και μάνα
…αλλά και μίσος απ’ τους Διώκτες κι από τ’ άδικο.
Μα όλα τους είναι βαλμένα όπως τους πρέπει και εκτίνονται σε χώρο ακριβώς όσο τους αξίζει. Παρακινώντας τον αναγνώστη να ταξιδεύει και να χάνεται. Πότε σε μια μάχη και πότε να φυλλομετρά με τους ήρωες ένα σκονισμένο βιβλίο σ’ ένα μαγαζί χτισμένο σε μέρη ουτοπικά.
Μένοντας με την οξύμωρη κατάληξη να συμπονάς πλάσματα που η μοναξιά τ’ αγρίεψε, δασκαλεύοντας τα να διώχνουν τους ξένους,-ή στην χειρότερή περίπτωση-, να τους κρατάν στην αγκαλιά τους για πάντα.
Κι όσο νομίζεις πως κοντεύεις στη λύση, τόσο ξεμακραίνεις απ’ τον αληθινό κόσμο, παραδομένος λυτρωτικά, με γεύση από γάλα και πικραμύγδαλο στο στόμα..
Κλείνοντας τα μάτια, συγκρατώ τα παρακάτω λόγια που μπορεί φαινομενικά να έμοιαζαν ακίνδυνα μόλις τα πρωτοσυνάντησα, μα εξιστορούσαν την αλήθεια που φύλλο με φύλλο μου παρουσιάστηκε όλο και πιο γλαφυρά στη συνέχεια:
«Πολλά πράγματα μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος στη ζωή του και μετά να μετανιώσει γι’ αυτά. Είτε γιατί είναι κραυγαλέες αποτυχίες και τον κάνουν να νιώθει ανίκανος πια για δημιουργία, είτε γιατί τον πιέζει αφόρητα ο εισαγγελέας που εδρεύει στα φαιά του κύτταρα και λέγεται συνείδηση».
Ως αναγνώστης γοητεύτηκα απ’ όσα βίωσα, γιατί η αγωνία και οι αναπάντεχες ανατροπές που ακολούθησαν, κράτησαν σε συνεχής εγρήγορση την φαντασία μου!
…μα τελείωσε ο χρόνος μου
Σώθηκε η άμμος στη κλεψύδρα.
Και σας περιμένω ξανά στην οδό Φοινίων Φίλοι μου, ν’ απαντήσουμε εκεί το παρών και το μέλλον..."

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα…

Ο συγγραφέας Φώτης Κατσιμπούρης γεννήθηκε στην Καλαμάτα και σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Τρίπολης και στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός και είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών. Επίσης, ασχολείται με την πόλη του και στα πλαίσια του πολιτιστικού συλλόγου "Πολιτιστικός Αντίλογος" και "Βιβλιοθήκη των Φίλων", συμμετέχει σε παρουσιάσεις βιβλίων και συγγραφέων.
Έργα του είναι κατά σειρά τα εξής:
2012)
Ανάμεσα σε δυο αγγέλους, Ωκεανός
(2011)
Ο όρκος, Ωκεανός
(2005)
Ο Σκιοφύλακας, Διόπτρα
-Το βιβλίο είναι εξαντλημένο, όμως υπάρχουν σκέψεις για επανέκδοση του. Ωστόσο οι όποιες αποφάσεις θα κατασταλάξουν μετά τον προσεχή Οκτώβρη.-
 Επικοινωνία με τον συγγραφέα
Μέσω facebook στο: https://www.facebook.com/fotis.katsimpouris
 Μέσω του προσωπικού του blog  στο:
http://fotiskatsimpouris.blogspot.gr
 

Για το σημερινό ταξίδι του άρθρου μου, θα ήθελα αρχικά…
…να ευγνωμονήσω τον συγγραφέα μας κύριο Φώτη Κατσιμπούρη για το φώς του
…κι έπειτα, την φίλη Εύη Μπεντενίτη για την επαφή που με έφερε με το έργο του αγαπητού μας συγγραφέα, σε ένα είδος που από πάντα με γοήτευε
…όπως και την φίλη Μελίνα Καλούδη που έψαξε, εντόπισε και με προμήθευσε με ένα αντίτυπο της εξαντλημένης έκδοσης του βιβλίου «Ο ΣΚΙΟΦΥΛΑΚΑΣ» που αναζητούσα εναγωνίως τον τελευταίο καιρό!
Σας ευχαριστώ από ψυχής..Να είστε πάντα καλά..

ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ
Ποιητής
e-mail: theofriend2@yahoo.gr

Αξιολόγηση της Νicoleta Balopitou για το βιβλίο μου " Ο ΣΚΙΟΦΥΛΑΚΑΣ "

Αξιολόγηση της Nicoleta Balopitou για το βιβλίο μου "Ο ΣΚΙΟΦΥΛΑΚΑΣ" στην ομάδα "Φίλοι της Ελληνικής Λογοτεχνίας".https://www.facebook.com/groups/filoithsellinikhslogotehnias/670585989664990/?notif_t=group_comment_reply
Την ευχαριστώ από καρδιάς για την αναλυτική και πολύ διεισδυτική παρουσίαση και κριτική της!!!
(12.2.2014)
" Ο Σκιοφύλακας είναι από εκείνα τα βιβλία που σε γοητεύουν από την πρώτη αράδα και τα διαβάζεις με μία ανάσα ! Η ιστορία ξεκινάει στο σήμερα με την νεαρή Ελένη να κατευθύνεται, έχοντας για παρέα τον σκύλο της τον Έκτωρ, με το αυτοκίνητο της προς ένα καστράκι που ανήκε στην οικογένεια του πατέρα της, κάπου στη μαγευτική Μάνη, με σκοπό κατά τους Καλοκαιρινούς μήνες να το λειτουργήσει σαν πανσιόν. Παράλληλα όμως, με την πορεία της νεαρής Ελένης, παρακολουθούμε και τη ζωή μίας άλλης Ελένης, που έζησε στο ίδιο καστράκι, αρκετά χρόνια πριν και συγκεκριμένα στον μακρινό 15ο αιώνα, την εποχή εκείνη που έλαβε χώρα και η άλωση στην Κωνσταντινούπολη. Σε αυτή τη μακρινή εποχή, μαθαίνουμε την ιστορία του συζύγου της Ελένης, του Νικηφόρου που έφυγε από το καστράκι, έχοντας αφήσει προσωρινά την οικογένειά του για να πολεμήσει, και του φίλου του από την Βενετία, του Ματέο και του γελαστού γιου του αλλά και τον βαρύ όρκο που έδωσε ο πρώτος στον φίλο του, λίγο πριν ξεψυχήσει. Ο όρκος αυτός, έχει σπουδαία σημασία για την ιστορία μας και μας αποκαλύπτει πολλά για τον τίτλο του βιβλίου. Δηλαδή, τι είναι ο σκιοφύλακας, ποιες σκιές φυλάει και ποιος ο ρόλος του, πράγματα που δεν σκοπεύω να αποκαλύψω γιατί θα χαθεί μεγάλο μέρος από το μυστήριο που την περιβάλλει. Το κύριο μέρος του μυθιστορήματος καταλαμβάνει το σήμερα, με βασική πρωταγωνίστρια την Ελένη, που είναι το '' κλειδί '' της υπόθεσης και είναι αυτή, που τουλάχιστον στην αρχή, οι σκιές που βρίσκονται τοποδεμένες στο καστράκι δεν βλάπτουν. Πολλοί και οι χαρακτήρες που την περιτριγυρίζουν και που επηρεάζονται κι αυτοί από τα όσα μυστήρια αρχίζουν να συμβαίνουν στο καστράκι, αμέσως μετά την άφιξή τους σε αυτό. Η αδελφή της Ελένης, η λογική και δυναμική Ανθή, ο Ηλίας με την αποτυχημένη έως τώρα ζωή και πρώην παιδικός φίλος της Ανθής, που έχει την τύχη να γνωρίσει την Ελένη λίγο πριν αφήσει τον εαυτό του να χαθεί για πάντα στην απέραντη θάλασσα, ο γιατρός που έχοντας χάσει την σύζυγό του στην Αθήνα, μαζεύει λαογραφικές πληροφορίες για δική του ευχαρίστηση αλλά και η Νίκη με τον Πάνο, ένα προβληματικό ζευγάρι που κρατάει ένα μικρό καφέ κοντά στην παραλία και το οποίο επισκέπτονται τακτικά οι ήρωες μας. Το μεταφυσικό στοιχείο είναι έντονο, τόσο που γίνεται σχεδόν '' χειροπιαστό '' και οι τραγικές φιγούρες που αντιπροσωπεύουν οι σκιές, καταφέρνουν και σου προκαλούν αισθήματα λύπης, δέους αλλά και φόβου. Οι εφιάλτες - οράματα που βλέπει η βασική πρωταγωνίστρια στο κηπάριο με την τριανταφυλλιά έξω από το ναό, η επαφή της με τον Σκιοφύλακα, τα '' ζωντανά '' οράματα που αντικρίζει μαζί με την αδελφή της, με πρωταγωνιστή τον Νικηφόρο και τον γελαστό του σύντροφο έξω από μία πύλη, τον τραυματισμό που καταφέρνουν στους δύο Τούρκους που τους απειλούν αλλά και ο τραγικός τους θάνατος από τα βέλη εκατοντάδων άλλων, η τραγική μοίρα που περιμένει την σύζυγο, την μητέρα και τις δύο μικρές του κόρες, είναι γραμμένα με τόση ζωντάνια, που ήταν σαν να τα ζούσα ενώ τα διάβαζα. Επίσης, οι συμπτώσεις κυριαρχούν καθ' όλη τη διάρκεια και οι γνωριμίες μεταξύ των ηρώων, δεν γίνονται καθόλου τυχαία. Καθόλου τυχαία δεν είναι λοιπόν και η προτίμηση των σκιών προς την Ελένη, που στο πρόσωπο το δικό της, βλέπουν ένα δικό τους από το παρελθόν. Οι σκιές, καθόλου φιλικές δεν παρουσιάζονται, έχοντας συνδεθεί και με μυστήριους θανάτους ανθρώπων που έζησαν ή βρέθηκαν στο κάστρο, καθ' ότι σαν τοποδεμένες θεωρούν το καστράκι κτήμα τους, μισώντας κάθε ζωντανό ον, που έχει παλμό, καρδιά και αίμα να κυλάει στις φλέβες του. Οι σκιές αυτές λοιπόν, δεν είναι άλλες από την οικογένεια του αδικοχαμένου Νικηφόρου, που όπως ανέφερα πιο πριν, πέθανε με τραγικό τρόπο σ' εκείνο το καστράκι και τώρα το στοιχειώνουν με την παρουσία τους, θεωρώντας άδικο τον θάνατό τους. Η γραφή του κυρίου Κατσιμπούρη για άλλη μία φορά μαγευτική, με γοήτευσε και κατέστησε το βιβλίο αυτό, ένα από τα καλύτερα συνολικά, που έχω διαβάσει ! Πρωτότυπο, ευφάνταστο, με τις απαραίτητες μυστηριακές, μεταφυσικές '' πινελιές '' που μ' αρέσει να ανακαλύπτω και να διαβάζω σε ένα μυθιστόρημα, '' Ο Σκιοφύλακας '' είναι από εκείνα τα μυθιστορήματα που μ' αρέσει να διαβάζω ξανά και ξανά και που σε πολλές σκηνές του μού θύμισε θρίλερ, προκαλώντας μου έντονες ανατριχίλες ! Απλά, ιδιαίτερο σαν το πικραμύγδαλο που πρόσφερε η παλιά Ελένη στις κόρες - αλλά ευτυχώς όχι θανατηφόρο -, ένα ανάγνωσμα διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε στα βιβλία της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας και που εύχομαι κάποια στιγμή να επανακυκλοφορήσει για να μπορέσουν περισσότεροι αναγνώστες να το διαβάσουν και να το φυλάξουν σαν βιβλίο '' διαμάντι '' στην βιβλιοθήκη τους. "

Παθητική φωνή της Αννιτας Λουδαρου

http://www.vetonews.gr/editorial/item/20688-pathitiki-foni

της Αννιτας Λουδαρου
Τα πρωινά ένα ένα θα σηκώναμε τα ρολά. Αξημέρωτα σχεδόν το ηλικιωμένο ζευγαράκι του τρίτου και ο Αλέκος που έφευγε για την ψαραγορά. Ακολουθούσαμε ένας ένας οι υπόλοιποι εμείς. Ο καθένας ανάλογα με την δουλειά του και την φόρα που είχε πάρει η τελευταία του βραδιά.

Τέτοια μου λες. Ο Μιχάλης του δεύτερου ήταν πάντα τελευταίος. Αυτός κοιμότανε εκ πεποιθήσεως την ώρα που ξυπνάγαμε οι υπόλοιποι.
Προχωρούσε η μέρα. Ποτίζαμε τα βασιλικά, απλώναμε τις μπουγάδες, άρχιζαν και τα φρου φρου και τσαρ τσαρ από τα τσιγαριστά στα τηγάνια και στις μαρινάδες. Έβλεπες τότε απ' τ' ανοικτά παράθυρα έργα τέχνης αλησμόνητα. Στρογγυλούτσικα χεράκια να τσουλάνε αυτοκινητάκια στα μωσαικά. Κάποια ξεφλουδισμένα μπιμπελό πάνω στο τζάκι και οι γονείς να μιλούν στο μέσα δωμάτιο. Λερωμένα χέρια να σκουπίζονται βιαστικά στην λερωμένη ποδιά, πόδια να σηκώνονται στις μύτες να βοηθήσουν ένα σκαστό φιλί να κάνει το ''φεύγω'' να μοιάζει με γιορτή.
Ήταν και μέρες με φωνές. Έτσι μου λες. Ξεσπούσαν καβγάδες, κλάμματα, κτυπήματα, σπασίματα. Μπερδεύονταν οι φωνές με το ''Riders on the storm'' του τέταρτου και τα ξεκαρδισμένα γέλια του πρώτου. Είχαμε και το ζευγάρι του πρώτου να λέει ακόμα και στα λάχανα την αγαπημένη του ατάκα ''Τουρίστες της ζωής μας είμαστε ''. Αθόρυβα και μυστικά ψήλωναν τα παχουλούτσικα ποδαράκια, ίσιωναν τα σγουρά μαλλιά, κύρτωναν οι ώμοι. Έτσι διαβέναμε τα χρόνια στο ακάλυπτο, μου λες.
Μετά οι περισσότεροι μετακόμισαν στα προάστια . Σταμάτησαν να ξεκαρδίζονται στα γέλια και άρχισαν να ξεχνιούνται. Την λησμονιά την διαδέχτηκε ο φόβος. Τον ακάλυπτο διαδέχθηκε ο άστεγος, με μια μικρή στάση στην γιασεμιού και αδιεξόδου γωνία. Στον ακάλυπτο δεν φοβόσουν, μου λες ποτέ. Μπορεί ο ήλιος που σου αντιστοιχούσε να ήταν λιγοστός και από συγκεκριμένη γωνία , να ανεβοκατέβαιναν οι προσδοκίες μαζί με τα ρολλά, ο φόβος του κενού όμως είχε γεφυρωθεί.
Που και που σ΄αυτή την πόλη συνατιούνται οι τροχές μας. Σ΄ένα λεωφορείο που χαλάει, στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο σε μια βασανιστική αναμονή. Ζητάς ένα τσιγάρο από τον διπλανό σου και κλέβεις μερικά λεπτά από την ιστορία του. Συναντάς αγνώστους που κάνουν ακριβώς την ίδια διαδρομή με σένα, για τον ίδιο ακριβώς λόγο σ΄ένα άλλο σημείο της πόλης. Πέντε, δέκα τυχαίες συναντήσεις στην Πατησίων, στο Θησείο, σ΄ένα τρακάρισμα στην Λένορμαν, στο τυροπιτάδικο στην Ιπποκράτους. Συναντήσεις σαν παράσημα μιας ζωής που άλλαξε. Και όλη η αγωνία, η ενοχή της επιβίωσης και ο διχασμός της εποχής πέρνουν σάρκα και οστά μπροστά στα μάτια σου. Τέτοια μου λες.
Δεν ξέρω αλήθεια αν σε καταλαβαίνω καλά. Κι αν πράγματι ο φόβος ήταν τελειωμένη υπόθεση τότε. Όμως θαυμάζω στην αφήγηση σου την ενεργητική φωνή. Πάει καιρός που έχουμε καθηλωθεί στην παθητική. Τα ρήματα έχουν γίνει υπαρξιακά μπουμερανγκ και οι μετοχές έχουν αφεθεί σε μια αέναη επιστροφή στο εγώ. Τα πάντα κλίνονται αυτοαναφορικά. Σαν κατηγορούμενα μιας πρότασης. Δεν θαυμάζουμε, θαυμαζόμαστε. Δεν ψηφίζουμε, ψηφιζόμαστε. Δεν κοιτάμε, κοιταζόμαστε. Δεν υποφέρουμε, υποφερόμαστε. Δεν αγαπάμε, αγαπιόμαστε. Αρνούμενοι, διωκόμενοι, αδικούμενοι, καταδιωκόμενοι, πανταχού παρόντες δρώμενα οι ίδιοι, μιας επικοινωνίας που παραδόθηκε στο πάθος της παθητικής φωνής.
Όμως να σου πω τι σκέφτομαι, είκοσι χρόνια για να τους θυμόμαστε όλους φίλε μου, τουρίστες στην ζωή μας δεν υπήρξαμε ποτέ. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ VETONEWS http://www.vetonews.gr/editorial/item/20688-pathitiki-foni

ΕΥΡΥΔΙΚΗ ΑΜΑΝΑΤΙΔΟΥ: Η επιφοίτηση

ΕΥΡΥΔΙΚΗ ΑΜΑΝΑΤΙΔΟΥ: Η επιφοίτηση: Εμένα μου λες πως η ζωή στην επαρχία είναι ωραία; Αυτά είναι παραμύθια που ξεφουρνίζουν οι πρωτευουσιάνοι. Και τι να το κάνω εγώ το οξυγ...

Της Κλειώς Τσαλαπάτη για το βιβλίο "Ο Όρκος"

 https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10202010147317915&set=gm.598461936877396&type=1&theater

"Ο ΟΡΚΟΣ", του Φώτη Κατσιμπούρη, από εκδόσεις Ενάλιος-Ωκεανός. Σελίδες: 432 και Τιμή: 16,21 ευρώ. 
 Τί να πω για αυτό το υπέροχο, εξαιρετικό, συγκλονιστικό βιβλίο...? Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν τα συναισθήματα που ένιωσα διαβάζοντάς το. Είναι ένα βιβλίο που μένει ζωντανό στη μνήμη του αναγνώστη, από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα του. Η γνωστή παραλογή του "Νεκρού Αδερφού", η ιστορία της 'μάνας με τους εννιά γυιούς και με τη μία κόρη', ζωντανεύει μέσα από τις σελίδες αυτού του μυθιστορήματος που καθηλώνει τον αναγνώστη από τις πρώτες κιόλας σελίδες του. Η ιστορία τοποθετείται στις αρχές του 9ου μ.Χ αιώνα στη Νικόπολη, στους βυζαντινούς χρόνους όπου οι άντρες, από παλληκαράκια ακόμα, ήταν άντρες με περίσσιο θάρρος και αντρειοσύνη. Όπως υπεράσπιζαν τα κάστρα τους και τον άμαχο πληθυσμό από τους εκάστοτε εισβολείς, στην ιστορία μας από τους Σαρακηνούς, έτσι θεωρούσαν χρέος τους να υπερασπιστούν και την τιμή των γυναικών της οικογένειάς τους, αλλά και να τιμούν τους γονείς τους. Μεγαλύτερο χρέος τους θεωρούσαν την τήρηση των όρκων τους και ειδικά εκείνων που έδιναν στο όνομα του Δημιουργού και Θεού τους. Σε αυτή την περίπτωση έπρεπε να τηρήσουν την υπόσχεση που έδωσαν πάση θυσία, με οποιοδήποτε τίμημα. Ο συγγραφέας μας μεταφέρει στις ταραγμένες εκείνες εποχές, από τη Βυζαντινή Ήπειρο και την Αχερουσία λίμνη στον παγωμένο Βορρά της Σκανδιναβίας των Βαράγγων, ή Βίκινγκς όπως τους γνωρίζουμε περισσότερο. Οι εικόνες που περνούν μπροστά από τα μάτια μας ολοζώντανες, η καθημερινή ζωή των ηρώων μας, οι σκηνές της πολιορκίας του κάστρου της Νικοπόλεως από τους Σαρακηνούς, οι έρωτες, οι αντιζηλίες, η πραγματοποίηση των ονείρων του καθενός από τα πρόσωπα της ιστορίας, η απόλυτη απόγνωση που οδηγεί στην τρέλλα, το πραγματικό και το μεταφυσικό απόλυτα εναρμονισμένα και άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους. Ένα βιβλίο αριστουργηματικό για το οποίο οφείλω θερμά συγχαρητήρια στον αγαπητό Φώτη Κατσιμπούρη! Τον ευχαριστώ θερμά για αυτό το μαγικό και μυστηριακό ταξίδι που μου χάρισε μέσα από τις σελίδες του "Όρκου" του! Ένα βιβλίο που ΠΡΕΠΕΙ να διαβάσετε φίλοι μου οπωσδήποτε! "Η Αρετή και ο Κωσταντής, ονειρεύονται να χτίσουν τους δικούς τους κόσμους πάνω στη γοητευτική ομίχλη των παραμυθιών της γιαγιάς τους. Η περίοδος όμως της αθωότητας τελειώνει. Η Αρετή θα ερωτευθεί έναν ξένο, και ο μόνος από την οικογένεια που θα υποστηρίξει τον έρωτά της, θα είναι ο αδερφός της, ο Κωσταντής. Εκείνη θα ακολουθήσει τον αγαπημένο της στην πατρίδα του και θα ζήσει μαζί του την απόλυτη ευτυχία, ενώ ο Κωσταντής θα δώσει όρκο στη μητέρα τους ότι αν ποτέ τη χρειαστεί, θα πάει να τη φέρει από τα ξένα... Στους δίσεκτους καιρούς που θα ακολουθήσουν, ο Κωσταντής θα κληθεί να εκπληρώσει την υπόσχεση που έδωσε στη μητέρα τους... Κι έτσι θα ξεκινήσει ένα ταξίδι για τον παγωμένο βορρά..."

Της Μαργαρίτας Αρβανίτη για το "Ανάμεσα σε δυο Αγγέλους"

https://www.facebook.com/groups/fotiskatsimpouris/permalink/730204413661656/

Margarita Arvaniti

12 Οκτωβρίου 2013

" Ανάμεσα σε δυο Αγγέλους".
Η τοποθέτησή μου για το βιβλίο του Φ.Κατσιμπούρη

Επίκαιρο πάντα το θέμα του βιβλίου! Για απαιτητικούς αναγνώστες της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Ακόμα και ο τίτλος τους ανατρέχει σε βασική αλήθεια της ζωής. Το «ανάμεσα» σημαίνει ανάγκη επιλογής! Η ζωή ολόκληρη και η εξέλιξή της διαμορφώνεται με τις επιλογές μας μέσα από την πάλη των αντιθέσεων, ανάμεσα στο καλό και στο κακό, στο σωστό και το λάθος, ανάμεσα το δίκαιο και στο άδικο. Διαρκής ο αγώνας και η αντιπαλότητα των δυνάμεων εκείνων που στοχεύουν από τη μια σε ανοδική πορεία προς κορυφή , από την άλλη των σκοτεινών δυνάμεων που οδηγούν στον εύκολο κατήφορο της σήψης και της αποσύνθεσης. Ο Φ. Κατσιμπούρης τοποθετεί τους ήρωες του σε περιβάλλον οικονομικής κρίσης όπου ο κυβερνοχώρος παίζει τον δικό του δυναμικό ρόλο προς την κατεύθυνση αυτή, η οποία συνήθως συμπαρασύρει στην κρίση των αξιών δημιουργώτας έτσι ένα ιδιαίτερα δύσκολο περιβάλλον επιβίωσης των ανθρώπων! Στάσεις ζωής που θεωρούνται μέχρι κάποια στιγμή σαν άξιες και «αξίες» , όπως ο συνδικαλισμός μια εποχής για παράδειγμα, ξεγυμνωμένες από τα «δήθεν» τους , αφήνουν γυμνούς και μετέωρους όσους τις πίστεψαν , με αποτέλεσμα τη δημιουργία νέων για την κάλυψη του κενού που άφησαν οι παλιές. Οι αλλαγές εύκολα δεν γίνονται , ούτε στο μυαλό των ανθρώπων, ούτε στη κοινωνία. Ο συντηρητισμός των ανθρώπων η κούραση από την προδομένη πίστη, τα συμφέροντα που συντηρούν τη σήψη ,δυσκολεύουν την αναγέννηση της ψυχής και της κοινωνίας! Πρέπει να παλέψουν πολύ οι άνθρωποι , όπως και οι ήρωες του βιβλίου να βρουν το δρόμο της «φώτισης» . Τη φώτιση που στηριγμένη κυρίως στην αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους, μπορεί να θα διαμορφώσει μια καλλίτερη κοινωνία και μια καλλίτερη ζωή . Ένα σωρό τα ερωτήματα που περιμένουν απαντήσεις «ίασης» για ένα καλλίτερο κόσμο ! Η αναζήτηση του καθένα προσωπική και στο σύνολό τους , της κοινωνίας! Δύσκολοι, δυσερμήνευτοι οι καιροί και το «κακό» μασκαρεμένο σε καλό εμποδίζει την ερμηνεία τους! Επιβάλλεται η δύναμη του μυαλού για να λύσει «γρίφους» που η αποκωδικοποίηση τους θα βοηθήσουν στη «λύση»! Γρίφους καλούνται να λύσουν και οι ήρωες του! Ο συγγραφέας με δύναμη γραφής , παρουσιάζει χαρακτήρες βαθειά ανθρώπινους, αναγνωρίσιμους στο καθένα μας! Κάνουν τον αναγνώστη να ταξιδεύει μαζί τους , να αγωνιά για τη τύχη τους και τις επιλογές τους! Ο συγγραφέας ανάμεσα στον πραγματικό και τον μεταφυσικό κόσμο που επικουρικά βοηθάει στην αναζήτηση φωτεινών λύσεων, αναδεικνύει με το γραπτό του την ψυχολογική κατάσταση των ηρώων του, την αγωνιώδη αναζήτησή τους και σε κάνει να ζεις την πορεία τους βήμα-βήμας συμπάσχοντας με αυτούς! Η ηρωίδα καλείται να επιλέξει ανάμεσα σε δυο άνδρες σύμβολα, σε δύο άνδρες που ο έρωτας της για τον καθένα αντιπροσωπεύει και ένα ξεχωριστό κόσμο αξιών. Δύσκολη η επιλογή της, όπως συμβαίνει και στη πραγματική ζωή . Ποιος ήρωας θα νικήσει και θα επικρατήσει μέσα από μια συναρπαστική πλοκή των γεγονότων με ανατροπές ,αποκαλύψεις και δυνατά συναισθήματα , κρατούν τον αναγνώστη σε συνεχές ενδιαφέρον! Με τα θέματα που αγγίζει , τους προβληματισμούς που βάζει, τους νέους ορίζοντες γνώσης που πραγματεύεται , ανοίγει προοπτικές που αναγκάζουν το μυαλό να σκεφτεί και να τοποθετηθεί! Να σκεφτεί για απαντήσεις θετικής αλλαγής της ζωής! Ο συγγραφέας με τη γραφή του, τον διαυγή λόγο και τη δομή γενικότερα του βιβλίου του, δεν αφήνει «ακάλυπτο» τον αναγνώστη. Όχι μόνο ο ίδιος του δείχνει δρόμους σκέψης και θεωρητικής θωράκισης αλλά του δίνει και πηγές αναζήτησης που θα μπορέσουν να τον φέρνουν κοντά σε πολύτιμη γνώση! Είναι ένα βιβλίο που ξεχωρίζει στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία , αξίζει κανείς να διαβάσει, γιατί πέρα από τη όποια μυθοπλασία που έχει, παρέχει γνώσεις που το κάνουν και ιδιαίτερα χρήσιμο ! Αξίζει να βρει στις καρδιές μας τη θέση που του αναλογεί! Καλοτάξιδο να είναι το βιβλίο και να συνεχίσει με επιτυχία την πορεία του προς τις καρδιές όλο και περισσοτέρων αναγνωστών! Οι ευχές όλων μας, μαζί του και εύχομαι προσωπικά οι προσδοκίες του συγγραφέα και των ανθρώπων που το στηρίζουνε να δικαιωθούν!