17.3.2014
http://www.nobile.gr/3283/sta-mystika-toy-skiofylaka-toy-fwth-katsimpoyrh
ΣΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ «ΣΚΙΟΦΥΛΑΚΑ» ΤΟΥ ΦΩΤΗ ΚΑΤΣΙΜΠΟΥΡΗ
"…ήταν κατά σειρά το πέμπτο βράδυ που άναψα το μικρό φωτιστικό δεξιά μου και άφηνα την αγωνία μου να κατρακυλά στις μαύρες γραμμές των σελίδων. Τούτο το βιβλίο το διάβαζα πάντα νύχτα. Γινόταν αυθόρμητα. Λες και αυτό διάλεγε τις στιγμές που θα με συναντήσει κι όχι εγώ. Σαν κάτι απ’ τη πρώτη στιγμή να όρμησε στην συνείδηση μου πείθοντάς με πως μόνο το βράδυ πρέπει ν’ ανοίγει, γιατί τότε ζωντανεύουν εντονότερα οι εικόνες. Περίπου τέτοια στιγμή ήταν που πρωτάκουσα καρτερικά το «Καλώς ήρθες στον Κόσμο των σκιών», απ’ τον Σκιοφύλακα. …και στη σιωπή της ώρας εκείνης, μόνο το γύρισμα των σελίδων ακουγότανε , συνοδευμένη απ’ τους εμπιστευτικούς ψίθυρους των ηρώων. Κι έτσι ο Σκιοφύλακας έγινε φίλος με το Φεγγάρι μου. Τον διάβαζα και τον άφηνα, - όπως μόνο με τα ξεχωριστά βιβλία κάνω -, δίπλα μου στο κρεβάτι, θαρρείς και προσμονούσα στον ύπνο να μου ξομολογηθεί την συνέχεια. Και πρέπει να το ‘κανε, αφού έστεκε κάθε πρωί στην ίδια θέση σιωπηλός να με καλημερίσει, γνωρίζοντας όμως ενδόμυχα ότι είχε καταφέρει ήδη να με στοιχειώσει.
..πώς να εξηγήσω αλλιώς την ανυπομονησία μου να πέσει το σκοτάδι για ν’ ανασάνω ξανά τα γραμμένα μυστικά του;
Κάθε νύχτα σώπαινα βιώνοντας σκηνές από διαφορετικές εποχές.
Με σημαδεμένα πρόσωπα κι ανεξίτηλα αισθήματα να με ακολουθούν καθώς τα θωρώ να γκρεμίζονται μοιρολατρικά στο σήμερα απ’ του κάστρου τις πολεμίστρες, κάνοντας κρότο και ταράσσοντας τα νερά του αύριο με κλάμα γοερό…
Και στέκει κάτι μαγικά ανεξήγητο το πόσο αυθόρμητα φιλιώνουμε απ’ τις πρώτες ακόμη γραμμές με τις ιστορίες που τέμνονται στο χωροχρόνο απ’ τη Μοίρα…
….κι όσο συνεχίζουμε γινόμαστε ένα με τα όνειρα.
Γιατί αυτό το κάστρο της Μάνης είναι μια πύλη γι’ αλλού. Ενώνει την Ελλάδα του 15ου αιώνα, την μετέπειτα και το τώρα. Και τα δρώμενα που ξεπηδούν απρόοπτα απ’ την ροή της ιστορίας, διατηρούν τον ίλιγγο σε κάθε λέξη, προκαλώντας σε να παρακολουθήσεις απολαυστικά το ατέρμονο αυτό μονοπάτι.
….αφού οι πέτρες τούτης της Μεσαιωνικής βίγλας πότισαν αίμα και ψυχές συγγενικές
Από γυναίκα, παιδιά και μάνα
…αλλά και μίσος απ’ τους Διώκτες κι από τ’ άδικο.
Μα όλα τους είναι βαλμένα όπως τους πρέπει και εκτίνονται σε χώρο ακριβώς όσο τους αξίζει. Παρακινώντας τον αναγνώστη να ταξιδεύει και να χάνεται. Πότε σε μια μάχη και πότε να φυλλομετρά με τους ήρωες ένα σκονισμένο βιβλίο σ’ ένα μαγαζί χτισμένο σε μέρη ουτοπικά.
Μένοντας με την οξύμωρη κατάληξη να συμπονάς πλάσματα που η μοναξιά τ’ αγρίεψε, δασκαλεύοντας τα να διώχνουν τους ξένους,-ή στην χειρότερή περίπτωση-, να τους κρατάν στην αγκαλιά τους για πάντα.
Κι όσο νομίζεις πως κοντεύεις στη λύση, τόσο ξεμακραίνεις απ’ τον αληθινό κόσμο, παραδομένος λυτρωτικά, με γεύση από γάλα και πικραμύγδαλο στο στόμα..
Κλείνοντας τα μάτια, συγκρατώ τα παρακάτω λόγια που μπορεί φαινομενικά να έμοιαζαν ακίνδυνα μόλις τα πρωτοσυνάντησα, μα εξιστορούσαν την αλήθεια που φύλλο με φύλλο μου παρουσιάστηκε όλο και πιο γλαφυρά στη συνέχεια:
«Πολλά πράγματα μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος στη ζωή του και μετά να μετανιώσει γι’ αυτά. Είτε γιατί είναι κραυγαλέες αποτυχίες και τον κάνουν να νιώθει ανίκανος πια για δημιουργία, είτε γιατί τον πιέζει αφόρητα ο εισαγγελέας που εδρεύει στα φαιά του κύτταρα και λέγεται συνείδηση».
Ως αναγνώστης γοητεύτηκα απ’ όσα βίωσα, γιατί η αγωνία και οι αναπάντεχες ανατροπές που ακολούθησαν, κράτησαν σε συνεχής εγρήγορση την φαντασία μου!
…μα τελείωσε ο χρόνος μου
Σώθηκε η άμμος στη κλεψύδρα.
Και σας περιμένω ξανά στην οδό Φοινίων Φίλοι μου, ν’ απαντήσουμε εκεί το παρών και το μέλλον..."
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα…
Ο συγγραφέας Φώτης Κατσιμπούρης γεννήθηκε στην Καλαμάτα και σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Τρίπολης και στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός και είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών. Επίσης, ασχολείται με την πόλη του και στα πλαίσια του πολιτιστικού συλλόγου "Πολιτιστικός Αντίλογος" και "Βιβλιοθήκη των Φίλων", συμμετέχει σε παρουσιάσεις βιβλίων και συγγραφέων.
Έργα του είναι κατά σειρά τα εξής:
2012)
Ανάμεσα σε δυο αγγέλους, Ωκεανός
(2011)
Ο όρκος, Ωκεανός
(2005)
Ο Σκιοφύλακας, Διόπτρα
-Το βιβλίο είναι εξαντλημένο, όμως υπάρχουν σκέψεις για επανέκδοση του. Ωστόσο οι όποιες αποφάσεις θα κατασταλάξουν μετά τον προσεχή Οκτώβρη.-
Επικοινωνία με τον συγγραφέα
Μέσω facebook στο: https://www.facebook.com/fotis.katsimpouris
Μέσω του προσωπικού του blog στο:
http://fotiskatsimpouris.blogspot.gr
Για το σημερινό ταξίδι του άρθρου μου, θα ήθελα αρχικά…
…να ευγνωμονήσω τον συγγραφέα μας κύριο Φώτη Κατσιμπούρη για το φώς του
…κι έπειτα, την φίλη Εύη Μπεντενίτη για την επαφή που με έφερε με το έργο του αγαπητού μας συγγραφέα, σε ένα είδος που από πάντα με γοήτευε
…όπως και την φίλη Μελίνα Καλούδη που έψαξε, εντόπισε και με προμήθευσε με ένα αντίτυπο της εξαντλημένης έκδοσης του βιβλίου «Ο ΣΚΙΟΦΥΛΑΚΑΣ» που αναζητούσα εναγωνίως τον τελευταίο καιρό!
Σας ευχαριστώ από ψυχής..Να είστε πάντα καλά..
ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ
Ποιητής
e-mail: theofriend2@yahoo.gr
http://www.nobile.gr/3283/sta-mystika-toy-skiofylaka-toy-fwth-katsimpoyrh
ΣΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ «ΣΚΙΟΦΥΛΑΚΑ» ΤΟΥ ΦΩΤΗ ΚΑΤΣΙΜΠΟΥΡΗ
"…ήταν κατά σειρά το πέμπτο βράδυ που άναψα το μικρό φωτιστικό δεξιά μου και άφηνα την αγωνία μου να κατρακυλά στις μαύρες γραμμές των σελίδων. Τούτο το βιβλίο το διάβαζα πάντα νύχτα. Γινόταν αυθόρμητα. Λες και αυτό διάλεγε τις στιγμές που θα με συναντήσει κι όχι εγώ. Σαν κάτι απ’ τη πρώτη στιγμή να όρμησε στην συνείδηση μου πείθοντάς με πως μόνο το βράδυ πρέπει ν’ ανοίγει, γιατί τότε ζωντανεύουν εντονότερα οι εικόνες. Περίπου τέτοια στιγμή ήταν που πρωτάκουσα καρτερικά το «Καλώς ήρθες στον Κόσμο των σκιών», απ’ τον Σκιοφύλακα. …και στη σιωπή της ώρας εκείνης, μόνο το γύρισμα των σελίδων ακουγότανε , συνοδευμένη απ’ τους εμπιστευτικούς ψίθυρους των ηρώων. Κι έτσι ο Σκιοφύλακας έγινε φίλος με το Φεγγάρι μου. Τον διάβαζα και τον άφηνα, - όπως μόνο με τα ξεχωριστά βιβλία κάνω -, δίπλα μου στο κρεβάτι, θαρρείς και προσμονούσα στον ύπνο να μου ξομολογηθεί την συνέχεια. Και πρέπει να το ‘κανε, αφού έστεκε κάθε πρωί στην ίδια θέση σιωπηλός να με καλημερίσει, γνωρίζοντας όμως ενδόμυχα ότι είχε καταφέρει ήδη να με στοιχειώσει.
..πώς να εξηγήσω αλλιώς την ανυπομονησία μου να πέσει το σκοτάδι για ν’ ανασάνω ξανά τα γραμμένα μυστικά του;
Κάθε νύχτα σώπαινα βιώνοντας σκηνές από διαφορετικές εποχές.
Με σημαδεμένα πρόσωπα κι ανεξίτηλα αισθήματα να με ακολουθούν καθώς τα θωρώ να γκρεμίζονται μοιρολατρικά στο σήμερα απ’ του κάστρου τις πολεμίστρες, κάνοντας κρότο και ταράσσοντας τα νερά του αύριο με κλάμα γοερό…
Και στέκει κάτι μαγικά ανεξήγητο το πόσο αυθόρμητα φιλιώνουμε απ’ τις πρώτες ακόμη γραμμές με τις ιστορίες που τέμνονται στο χωροχρόνο απ’ τη Μοίρα…
….κι όσο συνεχίζουμε γινόμαστε ένα με τα όνειρα.
Γιατί αυτό το κάστρο της Μάνης είναι μια πύλη γι’ αλλού. Ενώνει την Ελλάδα του 15ου αιώνα, την μετέπειτα και το τώρα. Και τα δρώμενα που ξεπηδούν απρόοπτα απ’ την ροή της ιστορίας, διατηρούν τον ίλιγγο σε κάθε λέξη, προκαλώντας σε να παρακολουθήσεις απολαυστικά το ατέρμονο αυτό μονοπάτι.
….αφού οι πέτρες τούτης της Μεσαιωνικής βίγλας πότισαν αίμα και ψυχές συγγενικές
Από γυναίκα, παιδιά και μάνα
…αλλά και μίσος απ’ τους Διώκτες κι από τ’ άδικο.
Μα όλα τους είναι βαλμένα όπως τους πρέπει και εκτίνονται σε χώρο ακριβώς όσο τους αξίζει. Παρακινώντας τον αναγνώστη να ταξιδεύει και να χάνεται. Πότε σε μια μάχη και πότε να φυλλομετρά με τους ήρωες ένα σκονισμένο βιβλίο σ’ ένα μαγαζί χτισμένο σε μέρη ουτοπικά.
Μένοντας με την οξύμωρη κατάληξη να συμπονάς πλάσματα που η μοναξιά τ’ αγρίεψε, δασκαλεύοντας τα να διώχνουν τους ξένους,-ή στην χειρότερή περίπτωση-, να τους κρατάν στην αγκαλιά τους για πάντα.
Κι όσο νομίζεις πως κοντεύεις στη λύση, τόσο ξεμακραίνεις απ’ τον αληθινό κόσμο, παραδομένος λυτρωτικά, με γεύση από γάλα και πικραμύγδαλο στο στόμα..
Κλείνοντας τα μάτια, συγκρατώ τα παρακάτω λόγια που μπορεί φαινομενικά να έμοιαζαν ακίνδυνα μόλις τα πρωτοσυνάντησα, μα εξιστορούσαν την αλήθεια που φύλλο με φύλλο μου παρουσιάστηκε όλο και πιο γλαφυρά στη συνέχεια:
«Πολλά πράγματα μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος στη ζωή του και μετά να μετανιώσει γι’ αυτά. Είτε γιατί είναι κραυγαλέες αποτυχίες και τον κάνουν να νιώθει ανίκανος πια για δημιουργία, είτε γιατί τον πιέζει αφόρητα ο εισαγγελέας που εδρεύει στα φαιά του κύτταρα και λέγεται συνείδηση».
Ως αναγνώστης γοητεύτηκα απ’ όσα βίωσα, γιατί η αγωνία και οι αναπάντεχες ανατροπές που ακολούθησαν, κράτησαν σε συνεχής εγρήγορση την φαντασία μου!
…μα τελείωσε ο χρόνος μου
Σώθηκε η άμμος στη κλεψύδρα.
Και σας περιμένω ξανά στην οδό Φοινίων Φίλοι μου, ν’ απαντήσουμε εκεί το παρών και το μέλλον..."
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα…
Ο συγγραφέας Φώτης Κατσιμπούρης γεννήθηκε στην Καλαμάτα και σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Τρίπολης και στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός και είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών. Επίσης, ασχολείται με την πόλη του και στα πλαίσια του πολιτιστικού συλλόγου "Πολιτιστικός Αντίλογος" και "Βιβλιοθήκη των Φίλων", συμμετέχει σε παρουσιάσεις βιβλίων και συγγραφέων.
Έργα του είναι κατά σειρά τα εξής:
2012)
Ανάμεσα σε δυο αγγέλους, Ωκεανός
(2011)
Ο όρκος, Ωκεανός
(2005)
Ο Σκιοφύλακας, Διόπτρα
-Το βιβλίο είναι εξαντλημένο, όμως υπάρχουν σκέψεις για επανέκδοση του. Ωστόσο οι όποιες αποφάσεις θα κατασταλάξουν μετά τον προσεχή Οκτώβρη.-
Επικοινωνία με τον συγγραφέα
Μέσω facebook στο: https://www.facebook.com/fotis.katsimpouris
Μέσω του προσωπικού του blog στο:
http://fotiskatsimpouris.blogspot.gr
Για το σημερινό ταξίδι του άρθρου μου, θα ήθελα αρχικά…
…να ευγνωμονήσω τον συγγραφέα μας κύριο Φώτη Κατσιμπούρη για το φώς του
…κι έπειτα, την φίλη Εύη Μπεντενίτη για την επαφή που με έφερε με το έργο του αγαπητού μας συγγραφέα, σε ένα είδος που από πάντα με γοήτευε
…όπως και την φίλη Μελίνα Καλούδη που έψαξε, εντόπισε και με προμήθευσε με ένα αντίτυπο της εξαντλημένης έκδοσης του βιβλίου «Ο ΣΚΙΟΦΥΛΑΚΑΣ» που αναζητούσα εναγωνίως τον τελευταίο καιρό!
Σας ευχαριστώ από ψυχής..Να είστε πάντα καλά..
ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ
Ποιητής
e-mail: theofriend2@yahoo.gr
